Málsatvik upplýst?

Eldur kom upp í ljósastaur Reykjanesbæjar.
Við aðkomu ljósum í logum brennandi stóð.
Lýsti þá glatt á ljósa staurnum glóð.

Varpað var ljósi á upptökin, eru þau rafmagn.
Hvort aðrar tilgátur standist má álíta óljóst.
Atburðarásin að langmestu líklega upplýst.

Um tíðindin tilkynnti þingkona ljóshærð og sjálfstæð.
Frá vettvangi atburða lýsingu sjónarvotts sendi.
Vandlega lýsti hún ljósastaurs logandi endi.

Ljósastaurinn í ljósum logum

NEI frekar 88,8 milljarða

...og það í ISK en svo ekki krónu meir heldur en það!

Að greiða eitt einasta pund eða evru í þessa hít þýðir að taka þarf það af gjaldeyri sem við einfaldlega eigum ekki og getum þess vegna ekki skaffað nýja ríkisbankanum.

NEI því var hafnað - bofs.blog.is

Icesave IV: Afturköllun meintra skulda - bofs.blog.is 

Upphæðin í fyrirsögninni er allt sem Landsbankinn þarf að greiða þrotabúi þess gamla til að dekka Icesave úr því sem komið er samkvæmt dómi EFTA dómstólsins, og það sem meira er þá er í góðu lagi að greiða út innstæðutryggingu í heimamynt. Málið dautt.

Haldi einhver að óraunhæft sé að afskrifa rúma 224 milljarða af teygjuláninu sem íslensk stjórnvöld tóku fyrir bankann sinn án leyfis kjósenda, þá er kannski við hæfi að benda á að umrætt skuldabréf er gengistryggt, sem eins og allir vita er ólöglegt hér á landi, auk þes sem það brýtur í bága við flestar þær reglur sem gilda um stærð einstakra áhættuskuldbindinga eða lán milli tengdra aðila. Við höfum því lögin með okkur aftur, alveg eins og í hin skiptin, og byggjum bara sem fyrr á hinni þaulreyndu dómstólaleið sem hefur jafnframt skilað 75% af þeirri lækkun skulda sem íslensk heimili hafa fengið.

Landsbankinn hefði auðvitað af þessu talsverðan ávinning eða nánar til tekið 224 milljarða aukið svigrúm sem hægt yrði að nota til ráðast í enn frekari lækkun skulda íslenskra heimila, eða um tvöfalt það sem þegar hefur verið gert, í einni svipan!

Hver á að borga? Nákvæmlega enginn.

Þetta er ekkert flókið í alvöru talað.

Við einfaldlega borgum þetta ekki.

LBI vill 10 milljarða fyrirfram

NEI því var hafnað

Æðsti löggjafi á Íslandi og fullveldishafi, íslenska þjóðin, sem nú hefur eignast Landsbankann að fullu, hefur hafnað því að greiða upp í skuldir þrotabús gamla bankans. Þar með taldar eru skuldir þrotabús gamla bankans við tryggingasjóð innstæðueigenda og fjárfesta, breska trygginsasjóðinn og hollenska seðlabankann vegna svokallaðra Iceasve innstæðna.

Þegar þess var krafist að íslenskir skattgreiðendur gengust í ábyrgð fyrir þessum afleiðingum af gjaldþroti hins einkarekna banka, urðu lyktir mála þær að því var hafnað í þjóðaratkvæðagreiðslu. Ekki einu sinni, heldur tvisvar. Enn fremur, þá hefur sú niðurstða nú verið staðfest af EFTA dómstólnum, sem hafnaði öllum kröfum mótaðila gagnvart Íslandi vegna þessa máls.

Þess vegna er engin þörf á því lengur að nýji Landsbankinn verði lengur skuldsettur upp í rjáfur í erlendum gjaldeyri, með skuldabréfi sem var búið til úr engu í niðdimmu skjóli nætur án þess að fyrir því væri nokkur heimild heldur væri það þvert á móti óheimilt. Samningar sem þannig eru gerði geta aldrei verið skuldbindandi í raun og veru, síst af öllu fyrir heila þjóð sem ekki hefur fengið að hafa neitt um þá að segja og hefur heldur engar forsendur til þess að undirgangast slíka skilmála.

Hefst þá nýji kaflinn, Icesave IV: Afturköllun meintra skulda

Samkvæmt fréttatilkynningu um breytt eignarhald Landsbankans:

Við sama tækifæri gaf Landsbankinn hf. út skuldabréf til LBI hf. að andvirði 92 milljarðar króna í erlendri mynt. Bréfið er hluti af kaupverði þeirra eigna sem Landsbankinn keypti af LBI hf. samkvæmt samkomulagi sem undirritað var í desember 2009. Þetta bréf kemur til viðbótar öðru skuldabréfi sem Landsbankinn gaf út 2009 að andvirði 260 milljarðar króna, einnig í erlendri mynt. Vegna sterkrar lausafjárstöðu greiddi Landsbankinn fyrirfram rúma 70 milljarða króna inn á lánin um mitt ár 2012.

Með öðrum orðum þá er nýji bankinn nú þegar búinn að greiða þeim gamla 70 milljarða fyrirfram inn á skuldabréf A, og eru eftirstöðvar þess því minnst 190 milljarðar. Við það bætist nýja skuldabréfið sem var gefið út þann 11. apríl sl. sem nemur 92 milljörðum. Samtals eftirstöðvar 282 milljarðar.

Samkvæmt upplýsingum slitastjórnar um fjárhagsstöðu þrotabús gamla Landsbankans um síðustu áramót hefur 651 milljarður nú þegar verið greiddur út úr þrotabúinu vegna innstæðna eða næstum sama fjárhæð og sem nemur lágmarkstryggingum innstæðna. Eftirstandandi forgangskröfur eru nú 656,5 milljarðar og eru þær að mestu vegna þeirra innstæðna sem ekki falla undir lágmarkstryggingu, en sem engu að síður njóta sama forgangs í kröfuröð.

Á móti þessum kröfum standa eignir þrotabúsins, en stærsti liðurinn í því samhengi eru skuldabréf nýja Landsbankans sem voru samanlagt verðmetin í upplýsingum slitastjórnarinnar á 312,9 milljarða. Heildareignir þrotabúsins um síðustu áramót námu 880,7 milljörðum, eða 224,1 milljörðum umfram forgangskröfur vegna innstæðna, þ.e.a.s. þann hluta krafna sem nauðsynlegt er að greiða svo innstæður fáist endurheimtar að fullu.

Þannig liggur fyrir að slitastjórn gamla bankans þarf í raun og veru ekki að innheimta nema 88,8 milljarða til viðbótar svo að hægt verði að endurgreiða forgangskröfur vegna innstæðna, en allt umfram það er eitthvað sem íslensk lög leyfa einfaldlega ekki. Það er enginn sem getur kveðið upp úr um það með meira afgerandi hætti en hinn endanlegi löggjafi: landsins þegnar, og það hafa þeir nú þegar gert. Tvisvar, ef það skyldi ekki enn hafa komið nógu skýrt fram.

Þannig er ekkert því til fyrirstöðu nú, að klippa af þessari uppplognu froðuskuld 224,1 milljarða sem þannig myndu sparast þjóðarbúinu í gjaldeyrisútgjöld, og færa hana þess í stað niður í rétta tölu sem er tæpir 58 milljarðar að viðbættum slitakostnaði. Meira þarf íslenska ríkið, eða nýji bankinn sem nú er í þess eigu, ekki að borga svo þrotabú þess gamla eigi fyrir forgangskröfum, og meira á ekki heldur að borga inn í þá hrægammahít. Það segja bæði íslensk lög og evrópskur dómur.

Með því að lækka skuld Landsbankans um rúma 224 milljarða auk þess að skuldbreyta 88,8 milljörðunum sem eftir standa í krónur, myndu erlendar skuldir þjóðarbúsins í heild lækka sem því nemur á einu og bretti, og yrði þá búið að mola niður stærsta ísbjargið í hinni svokölluðu snjóhengju. Þennan afgang má svo ekki greiða fyrr en búið er að skila þeim fjármunum sem þegar vera ranglega búið að greiða til kröfuhafa í gjaldeyri. Réttmætri kröfu tryggingasjóðs innstæðueigenda í helming eigna búsins sem nú er búið að staðfesta með dómi, var nefninlega lýst í íslenskum krónum, sem er sú mynt sem hann á að greiða út í.

Þannig er það Seðlabanki Íslands sem ætti með réttu að fá þann gjaldeyri sem tryggingasjóðurinn gæti þurft að selja af endurheimtum sínum úr þrotabúinu til þess að afla sér nægs lausafjár í krónum svo hægt verði að greiða út lágmarkstrygginguna. Þannig gæti sá gjaldeyrir jafnframt  nýst til þess að fara langleiðina með að endurgreiða þann skuldsetta gjaldeyrisforða sem eftir stendur frá veru AGS hér á landi.

Vilji menn leysa skuldavanda Íslands, ekki aðeins heimilanna, heldur þjóðarbúsins alls, þá er lykillinn að lausninni í þessu fólginn. Það góða er að núna er ekkert, eða allavega ekkert skynsamlegt að minnsta kosti, sem mælir gegn því að sú leið verði farin sem best þjónar hagsmunum lands og þjóðar í þetta sinn.

P.S. Þar sem Bretar beittu saklaust smáríki, sem nú hefur meira að segja verið sýknað, óbilgjörnu og óþörfu harðræði varðandi uppgjör þessara mála hafa sumir hreyft máls á því að sækja skaðabætur fyrir tjón sem það olli. Í ljósi þess væri sjálfsagt að meirihluti þess gjaldeyris sem gert yrði að skila gegn krónum, kæmi fyrst af hinum breska hluta forgangskrafna áður en dregið væri á hinar. Þannig gæti það óréttlæti sem um ræðir verið fært nær í átt til einhvers jafnvægis.

Nauðsynlegt að lengja Landsbankabréfið

Opinber vísbending um huglæga afstöðu?

Þann 15. febrúar 2012 lögðu Hagsmunasamtök heimilanna fram hjá Sérstökum saksóknara, kæru á hendur öllum stjórnendum allra þeirra bankastofnana sem veittu ólögmæt gengistryggð lán frá árinu 2001 og sem síðan hafa innheimt þessi lán. Í kæru samtakanna voru brotin talin varða við 17. gr. laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001, 248. og 264. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 og 68. og 76. gr. laga um hlutafélög nr. 30/1995. Með kærunni fylgdi listi unnin úr hlutafélagaskrá með kennitölum og nöfnum hinna ákærðu sem voru mörg hundruð talsins auk áskilnaðar um fleiri óþekkta og yrði endanleg rannsókn að leiða í ljós tæmandi lista réttilegra sakborninga.

Þann 3. apríl 2012 barst samtökunum svar frá embætti Sérstaks saksóknara. Samkvæmt því taldi saksóknari ekki vísbendingar að finna í kæru samtakanna um að hinir ákærðu kynnu með athöfnum sínum eða athafnaleysi að hafa uppfyllt refsiskilyrði, þ.m.t. hvað varðar huglæga afstöðu, og þar með bakað sér refsiábyrgð. Saksóknari hefði því ákveðið að vísa kærunni frá á grundvelli 4. mgr. 52. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008. Samtökin kærðu þessa ákvörðun til Ríkissaksóknara þann 3. maí 2012 en fengu þann 1. júní svar frá embættinu þar sem hin kærða ákvörðun var staðfest, þ.e. að kærunni skyldi vísað frá.

Meðal þeirra sem tilnefndir voru í kæru hagsmunasamtakanna eru fyrrum stjórnendur Kaupþings, Hreiðar Már Sigurðsson forstjóri, Sigurður Einarsson stjórnarformaður og fleiri, en sem fyrr segir var listi yfir ákærðu ekki endilega tæmandi þar sem engin rannsókn hafði farið fram í málinu eins og var þó farið fram á að sérstakur saksóknari gerði og beitti til þess rannsóknarvaldi sínu.

Með hliðsjón af þessu vekur það nokkra athygli að þessir sömu menn skuli nú um þessar mundir standa í málaferlum um gengisbundin lán, en um er að ræða mál sem Drómi hf. höfðaði fyrir hönd þrotabús SPRON á hendur umræddum herramönnum ásamt fleiri fyrrum stjórnendum Kaupþings. Málið sem tekið var fyrir í Héraðsdómi Reykjavíkur fyrir helgi snýst um kúlulán sem eignarhaldsfélag stefndu, Hvítsstaðir ehf., tók til kaupa á jörðinni Langárfoss árið 2005, en endurgreiða átti lánið árið 2010. Leiða má líkur að því að sú greiðsla hafi ekki borist enda annars vart tilefni til málshöfðunar.

Þess má geta dómar hafa áður fallið í tveimur keimlíkum málum Dróma hf. gegn Jónasi Þór Þorvaldssyni, fyrrum starfsmanni Kaupþings og framkvæmdastjóra Landfesta (fasteignafélags í eigu Arion banka) og eiginkonu hans. Þau mál voru einnig höfðuð til fullnustu á innheimtu gengistryggðra kúlulána sem áttu í því tilviki að greiðast árið 2009 en greiðsla barst aldrei. Meðal þess sem var merkilegt í niðurstöðu Hæstaréttar í málunum var að þar sem aldrei hafði verið greitt af lánunum ætti dómafordæmi um gildi fullnaðarkvittana ekki við heldur væri rétt að miða endurútreikning við lög nr. 151/2010 til að ákvarða eftirstöðvar þeirra, sem væru rétt tilgreindar kröfur og til fullnustu þeirra mættu fjárnámsgerðir á hendur þeim hjónum ná fram að ganga. Ekki var tekin afstaða til þess hvort þeir útreikningar væru rétt útfærðir, þar sem það var ekki sérstakt ágreiningsefni en svo merkilegt sem það kann að virðast tóku stefndu ekki til neinna varna í þessum tveimur málum.

Þannig hefur nú verið höfðað svipað mál og þetta á hendur aðilum sem hafa verið opinberlega ákærðir fyrir að hafa af ráðnum hug veitt lán með gengistryggingu vitandi að um ólöglega samningsgerð væri að ræða. Er það ekki síst athyglisvert í ljósi þess að samkvæmt heimildum sem Morgunblaðið vitnar til bera þeir stefndu fyrir sig að lánið sem málið snýst um sé ólögmætt gengistryggt lán og beri að reikna upp á nýtt.

Það hlýtur þá að þurfa líka að skoða upp á nýtt hvaða huglæga afstöðu hinir stefndu kunni að hafa haft til veitingar þeirra lána sem þeir sjálfir stóðu að sem stjórnendur Kaupþings banka á þessum tíma, en flest þeirra voru einmitt veitt almenningi eftir árið 2005. Ekki verður betur séð en að framburður þeirra fyrir dómi nú um málsatvik sem eru fyllilega sambærileg feli í sér skýrar vísbendingar um huglæga afstöðu þeirra til þess að veita gengistryggð lán, það er að segja að þeir skuli beinlínis byggja málsvörn sína á það hafi verið ólöglegt. Jafnframt verður að líta til stöðu þeirra sem stjórnenda stærsta fjármálafyrirtækis landsins auk þess ávinnings sem þeir höfðu í formi atvinnutekna af starfsemi þess sem fól meðal annars í sér veitingu umræddra lána, sem samkvæmt þeirra eigin framburði fyrir dómi nú, fólu í sér einmitt þau lögbrot sem þeir hafa áður verið kærðir fyrir af Hagsmunasamtökum heimilanna.

Vart fæst þannig betur séð en að fram séu komnar knýjandi ástæður fyrir saksóknara til þess að endurskoða nú þá fyrri ákvörðun sína að vísa frá þeim þætti kærunnar sem snýr að fyrrum stjórnendum Kaupþings. Getur verið að þeir séu jafnvel búnir að játa með óbeinum hætti á sig einhverja tiltekna huglæga afstöðu nú þegar til veitingar lána með ólöglega gengistryggingu? Getur verið að þeim finnist hún hafa verið óréttlát og vilji fá lánin sín leiðrétt? Þetta yrði einkum kannað með því að lesa skrásettan framburð þeirra og framlagðar greinargerðir til varnar í máli Dróma hf. á hendur Kaupþingsmönnum.

Kaupþingsmenn hafna gengistryggingu

Ekki frétt?

Það telst vart frétt að í kosningum til Alþingis sé hægt að ná inn kjördæmakjörnum manni með tilskildum fjölda atkvæða í viðkomandi kjördæmi óháð niðurstöðum í öðrum kjördæmum. Það er alveg kýrskýrt af XVI. kafla kosningalaga:

Úthlutun kjördæmissæta.
107. gr. Til þess að finna hve margir frambjóðendur hafa náð kosningu í kjördæmi af hverjum lista skal fara þannig að:
   1. Deila skal í atkvæðatölur listanna með tölunum 1, 2, 3, 4 o.s.frv. Útkomutölur eru skráðar fyrir hvern lista.
   2. Fyrsta kjördæmissæti fær sá listi sem hæsta útkomutölu hefur. Sú tala er síðan felld niður. Annað kjördæmissæti fær sá listi sem nú hefur hæsta útkomutölu. Þessu skal fram haldið uns úthlutað hefur verið jafnmörgum kjördæmissætum og kjósa á, sbr. 2. mgr. 8. gr.
   3. Nú eru tvær eða fleiri útkomutölur jafnháar þegar að þeim kemur skv. 2. tölul. og skal þá hluta um röð þeirra.

Úthlutun jöfnunarsæta.
108. gr. Þau stjórnmálasamtök koma ein til álita við úthlutun jöfnunarsæta sem hlotið hafa a.m.k. fimm af hundraði af gildum atkvæðum á landinu öllu.
Til þess að finna hve mörg jöfnunarsæti koma í hlut stjórnmálasamtaka, sem fullnægja skilyrðum 1. mgr., og hvaða framboðslistar þeirra hafa hlotið jöfnunarsæti skal fyrst telja saman atkvæðatölur þeirra á landinu öllu og kjördæmissæti þeirra skv. 107. gr.
Síðan skal fara þannig að fyrir þessi samtök:
   1. Deila skal í atkvæðatölur samtakanna með tölu kjördæmissæta þeirra, fyrst að viðbættum 1, síðan 2, þá 3 o.s.frv. Útkomutölurnar nefnast landstölur samtakanna.
   2. Taka skal saman skrá um þau tvö sæti hvers framboðslista sem næst komust því að fá úthlutun í kjördæmi skv. 107. gr. Við hvert þessara sæta skal skrá hlutfall útkomutölu sætisins skv. 1. tölul. 107. gr. af öllum gildum atkvæðum í kjördæminu.
   3. Finna skal hæstu landstölu skv. 1. tölul. sem hefur ekki þegar verið felld niður. Hjá þeim stjórnmálasamtökum, sem eiga þá landstölu, skal finna hæstu hlutfallstölu lista skv. 2. tölul. og úthluta jöfnunarsæti til hans. Landstalan og hlutfallstalan skulu síðan báðar felldar niður.
   4. Nú eru tvær eða fleiri lands- eða hlutfallstölur jafnháar þegar að þeim kemur skv. 3. tölul. og skal þá hluta um röð þeirra.
   5. Þegar lokið hefur verið að úthluta jöfnunarsætum í hverju kjördæmi skv. 2. mgr. 8. gr. skulu hlutfallstölur allra lista í því kjördæmi felldar niður.
   6. Hafi allar hlutfallstölur stjórnmálasamtaka verið numdar brott skal jafnframt fella niður allar landstölur þeirra.
   7. Beita skal ákvæðum 3. tölul. svo oft sem þarf þar til lokið er úthlutun allra jöfnunarsæta, sbr. 2. mgr. 8. gr.

Það hlýtur að vera augljóst hversu mörg atkvæði hver og einn frambjóðandi þarf að fá, til þess að komast inn á þing. Ekki satt??

 

Þingsæti möguleg óháð 5% reglunni