Hvar í veröldinni er Katrín Jakobsdóttir?

Í flokknum "ferðalög" á mbl.is birtist í dag mannlífspistillinn: Katrín í útlöndum

Þar er greint frá því að Katrín Jakobsdóttir fyrr­ver­andi for­sæt­is­ráðherra sé stödd í útlöndum ef marka má mynd sem hún deildi af sér og vin­kon­um sín­um á In­sta­gram. Upphaflega var sagt í pistlinum að þær virtust vera í evrópskri borg en að öðru leyti óljóst hvar þær væru nákvæmlega staddar á myndinni. (Seinna var heiti borgarinnar svo bætt við textann.)

Katrín Jakobsdóttir, Bergþóra Bene­dikts­dótt­ir fyrr­ver­andi aðstoðarmaður Katrín­ar, Anna Lísa Björns­dótt­ir aðstoðarmaður rík­is­stjórn­ar­inn­ar og Lára Björg Björns­dótt­ir fyrrverandi aðstoðarmaður Katrín­ar

Þar sem höfundur er áhugamaður um landafræði og hefur gaman af myndagátum var hér komin upp skemmtileg gestaþraut: að finna út hvar myndin var tekin.

Höskuldarviðvörun: þeim sem vilja spreyta sig sjálf er ráðlagt að lesa ekki lengra.

Fyrst var athugað hvort að skráin með myndinni innihéldi upplýsingar um staðsetningu eins og flestir snjallsímar vista ef kveikt er á GPS staðsetningarbúnaði. Gátan var þó ekki svo auðleyst því myndin á mbl.is reyndist vera skjáskot en ekki sjálf frummyndin.

Næsta skref var þá að rýna í götumyndina og reyna að bera kennsl á einhver kennileiti. Byggingarstíll eldri húsa við götuna gaf strax ákveðna skírskotun til frönskumælandi hluta Evrópu. Ekki síst umbúnaður í kringum "frönsku" svalirnar á annarri hæð byggingarinnar á götuhorninu fyrir aftan þær vinkonur.

Mest áberandi kennileitið er samt háhýsið sem sést í bakgrunni við enda götunnar. Það minnti strax á Montparnasse turninn sem er hæsta bygging Parísar og var reyndar hæsta bygging Frakklands þegar hún var reist. Það vill svo til að höfundur hefur heimsótt þá byggingu en á efstu hæð hennar er útsýnispallur hvaðan sést vel til allra átta yfir borgina. Smá leit á netinu staðfesti þetta fyrsta hugboð sem þrengdi strax leitina talsvert.

Með því að klippa út efri hluta myndarinnar þar sem sést í byggingarnar í kring og keyra hana þannig breytta inn í myndaleitarvél Google leiddi það slóðina að fasteignafélaginu Vastned en á heimasíðu þess má finna mynd sem virðist vera tekin á nákvæmlega sama götuhorninu. Fyrirtækið er til húsa við götuna Rue Rivoli í París en hún er ekki í nágrenni við Montparnasse heldur í öðru hverfi handan árinnar Signu. Á stuttu rápi um þá götu á Google Street View fannst ekkert götuhorn sem líktist þessu og slóðin kulnaði.

Eftir allt saman reyndist þó besta vísbendingin leynast í vefslóðinni fnac.com sem glittir í á auglýsingaskilti fyrir ofan búðarglugga hægra megin á myndinni. Með smá leit á netinu kom fljótt í ljós að um er að ræða verslanakeðju sem selur afþreyingarefni og raftæki og svipar að því leyti nokkuð til ELKO. Nokkrar verslanir í þeirri keðju eru víðsvegar um París en ein þeirra í nágrenni við Montparnasse, nánar til tekið í húsi númer 136 við götuna Rue de Rennes á horninu við götuna Rue Blaise Desgoffe. Á jarðhæðinni í hornhúsinu númer 140 með frönsku svölunum handan við Rue Blaise Desgoffe, beint fyrir aftan þær vinkonur á myndinni, er ein af mörgum verslunum tískukeðjunnar Zara.

Með hjálp Google Street View var fljótlegt að sannreyna að myndin af þeim vinkonum var einmitt tekin þarna, eins og má sjá með því að smella hér.

Katrín Jakobsdóttir á það sameiginlegt með Carmen Sandiego að með því að rekja sig eftir vísbendingum og kennileitum er hægt að komast að því hvar hún er niður komin.

Rue de Rennes 140, París, Frakklandi.

Þjóðarsjóður?

Er gjaldeyrisforði seðlabankans ekki þjóðarsjóður?

Seðlabankinn vill Þjóðarsjóðinn til sín

Banna EKKI gistirekstur í íbúðarhúsnæði

Meðfylgjandi frétt er efnislega röng. Þar er étið upp úr til­kynn­ingu á vef Stjórnarráðsins að sam­kvæmt nýlegri laga­breyt­ingu verði rek­end­um gisti­staða ekki leng­ur heim­ilt að leigja út gistirými sem er skil­greint sem íbúðar­hús­næði. Hið rétta er að samkvæmt nýsamþykktu lögunum verður rek­end­um gisti­staða sem hafa leyfi til að leigja út gist­i­rými sem hefur verið skilgreint sem íbúðarhúsnæði, áfram heimilt að gera það.

Þannig er í raun fest í sessi að þeir sem hafi þegar fengið slíkum rekstrarleyfum úthlutað megi halda því áfram að eilífu að nýta íbúðarhúsnæði til annars en íbúðar. Enda eru þau leyfi ótímabundin eins og var lagt til um leyfi til sjókvíalaxeldis í frumvarpi sem var nýlega lagt fram á Alþingi og hefur vakið hörð viðbrögð í samfélaginu, með þeim afleiðingum að viðkomandi ráðherra hefur nú sagst ætla að draga þá tillögu til baka.

Eini munurinn er sá að ótímabundin leyfi til þess að reka gististarfsemi í atvinnuskyni í íbúðarhúsnæði hafa ekki verið veitt samkvæmt lögum frá lýðræðislega kjörnu Alþingi, heldur á grundvelli reglugerðarbreytingar ráðherra fyrir nokkrum árum síðan. Draga má í efa hvort að sú reglugerð eigi sér nægilega lagastoð þar sem hún stríðir gegn meginreglum ýmissa laga sem setja atvinnustarfsemi í íbúðarhúsnæði verulegar skorður.

Af greinargerð með frumvarpi til umræddra laga má ráða að þau eigi ekki að hafa nein áhrif á þegar útgefin leyfi heldur aðeins stöðva veitingu fleiri slíkra leyfa. Samkvæmt því myndi lagabreytingin ekki auka framboð íbúðarhúsnæðis eins og var þó yfirlýst markmið hennar, heldur aðeins draga úr fækkun þeirra íbúða sem rata inn á húsnæðismarkað, sem þjáist nú þegar af miklum skorti á framboði íbúðarhúsnæðis.

Það er skiljanlegt að mikill fjöldi fólks hafi risið upp og mótmælt því að fyrirtækjum yrðu veitt ævarandi leyfi til að hagnýta firði landsins undir starfsemi sem er í besta falli vafasamt hvort muni hafa æskileg áhrif til lengri tíma litið.

Að sama skapi vekur það furðu að ekki hafi vakið álíka hörð viðbrögð hjá þjóð sem þjáist nú hvað mest af gríðarlegum húsnæðisskorti, að það sé fest í sessi að halda megi íbúðum frá húsnæðismarkaði í stað þess að fólk og fjölskyldur geti haldið þar heimili. Skaðinn sem sá skortur veldur samfélaginu ætti nú að vera flestu fólki augljós.

 

Í þágu gegnsæis er rétt að fram komi að sá sem þetta skrifar er einnig höfundur umsagnar um hið umrædda frumvarp þar sem var gagnrýnt að ekki væri gengið lengra með því en raun ber vitni til að stuðla að auknu framboði íbúðarhúsnæðis.

Banna gistirekstur í íbúðarhúsnæði

Rafmyntagröftur er ofurtölvuþjónusta

Ein af stjórnendum gagna­vers­fyr­ir­tæk­is­ins atN­orth segir í viðtengdri frétt að námugröftur eftir raf­mynt­um í ís­lensk­um gagna­ver­um sé á und­an­haldi.

Svo er haft eftir henni: „Inn­an nokk­urra mánaða verðum við hjá atN­orth al­veg far­in úr námugreftri. Þá mun­um við fyrst og fremst vera í of­ur­tölvuþjón­ustu. Vissu­lega er ork­an takmark­andi þátt­ur á Íslandi en við trú­um að með tíð og tíma geri fleiri sér grein fyr­ir vægi þessa iðnaðar og viður­kenni hann sem mik­il­væg­an út­flutn­ings­at­vinnu­veg.“

Þetta eru frekar undarleg ummæli í ljósi þess að rafmyntagröftur er einfaldlega ein tegund ofurtölvuþjónustu. Rétt eins og hver önnur ofurtölvuþjónusta byggist rafmyntagröftur á sem mestum afköstum við nýtingu reikniafls í tölvum.

Til að keyra tölvurnar þarf raforku og orkunotkunin er í beinu hlutfalli við reikniaflið sem notað er hverju sinni. Séu tölvurnar keyrðar á hámarksafköstum til að fullnýta reikniafl þeirra er raforkunotkunin sú sama hvort sem reikniaflið er notað til að grafa eftir rafmynt, í aðrar tegundir dulkóðunar, keyrslu reiknilíkana fyrir veðurspár, til að finna lausnir á eðlisfræðiverkefnum eða hvaðeina sem ofurtölvur eru almennt notaðar í.

Það hefur því engin áhrif á raforkunotkun gagnavera hvort þau eru notuð í rafmyntagröft eða aðrar tegundir ofurtölvuþjónustu. Þess vegna er undarlegt að í fréttinni sé breyting úr einni tegund ofutölvuþjónustu yfir í aðrar sett í samhengi við raforkunotkun, þegar slík breyting er ekki til þess falin að hafa nein áhrif á raforkunotkun.

Hætta brátt námugreftri

Fleiri réttindi eru í stjórnarskrá en eignarréttur

Húseigendafélagið leggur í umsögn sinni um frumvarp um breytingar á húsleigulögum sem liggur fyrir á Alþingi, aðaláherslu á eignarrétt fasteignaeigenda sem eru leigusalar. Það er í sjálfu sér allt í lagi því sá réttur er bundinn í stjórnarskránna. Slík samtök njóta tjáningarfrelsis og mega ráða því hvernig þau haga hagsmunabaráttu sinni.

Á hinn bóginn verður einnig að taka með í reikninginn að ýmis önnur réttindi eru bundin í stjórnarskrá og mannréttindasáttmála sem íslenska ríkið hefur samþykkt. Þar á meðal rétturinn til viðunandi húsnæðis á viðráðanlegum kjörum, enda hangir lífsvirðurværi margra í samfélaginu á því, ekki síst þeirra sem minnst mega sín.

Eignarréttur eins og hann er skilgreindur í stjórnarskrá er ekki án takmarkana. Hann má til að mynda takmarka í þágu almannahagsmuna. Enginn verður þó sviptur eign sinni án þess að fá bætur fyrir og það er viðurkennt. Sem sæmi um þetta má nefna að eigendur fasteigna mega yfirleitt ekki stunda þar starfsemi sem veldur tjóni á umhverfinu eða rýrir réttindi annarra. Þessi sjónarmið hafa einnig verið staðfest í réttarframkvæmd.

Frumvarpið sem um ræðir felur ekki í sér sviptingu eignarréttar heldur aðeins skilyrði fyrir því hvernig honum sé ráðstafað. Burtséð frá því hvort frumvarpið verði samþykkt eða ekki verður eigendum íbúða áfram heimilt að eiga þær og selja eða kaupa slíkar eignir eins og þeim lystir. Lagaskilyrðin sem eru lögð til í frumvarpinu kveða eingöngu á um hvernig megi ráðstafa slíkum eignum til útleigu og fénýta þær þannig.

Þegar ein tegund réttinda vegst á við aðra tegund réttinda er alltaf skynsamlegt að leita jafnvægis þar á milli. Þess vegna er það ekki endilega stjórnarskrárbrot þó að löggjafinn reyni að stuðla að því að slíkt jafnvægi náist.

Rétturinn til húsnæðis er ekkert síður mikilvægur en eignarrétturinn. Ef sá sem þetta skrifar þyrfti að velja á milli þess að einhver verði heimilislaus og leyfa fasteignareiganda að gera hann heimilislausan, yrði sá fyrir valinu sem er í veikari stöðu. Lesendur mega svo draga sínar ályktanir um hvor það sé í þessu ímyndaða tilviki.

Það þjónar engum samfélagslegum hagsmunum að gera fólki ókleift að hafa viðunandi húsnæði. Það þjónar ekki heldur hagsmunum fasteignaeigenda að hemilislaust fólk ráfi um göturnar umhverfis fasteignir þeirra og grípi jafnvel til ólöglegra örþrifaráða eins og innbrota og þjófnaða til að reyna að draga fram líf sitt. Þvert á móti er það til þess fallið að rýra hagsmuni eigenda fasteigna þegar svo er ástatt.

Eignarrétturinn er til staðar og óneitanlega mikilvægur, en kannski ekki eins einhliða og kann að virðast við fyrstu sýn. Ákveðin mannúð er ekki aðeins nauðsynleg til að byggja réttlátt og gott samfélag heldur er hún líka beinlínis stjórnarskrárbundin. Fyrir því eru góðar ástæður sem stefna að því jafnvægi sem er forsenda fyrir góðum árangri.

Húsaleigufrumvarp í trássi við stjórnarskrá