Jim Corr mælir með íslensku leiðinni

Írski tónlistarmaðurinn Jim Corr, forsprakki hljómsveitarinnar The Corrs, er hér í viðtali hjá RT þar sem hann er spurður um viðhorf sín gagnvart skuldakrísunni sem herjar á heimaland hans. Hann segir að Írland hafi farið kolranga leið með því að bjarga bönkunum, sem hafi í rauninni verið ekkert annað en eignatilfærsla frá írskum almenningi til erlendra kröfuhafa. Mikið betra hefði verið að fara íslensku leiðina, að endurskipuleggja bankakerfið og láta kröfuhafana taka á sig tapið af gjaldþrotinu. Hann bendir á að eftir innlimun í Evrópusambandið og afsal á útgáfurétti síns eigin gjaldmiðils sé Írland nú á mörkum þess að geta talist fullvalda ríki, og Spánn sé líklega næstur.

Er evrópski seðlabankinn gjaldþrota?

Seðlabanki Evrópu (ECB) þarf að fá nýtt eiginfjárframlag upp á 5 milljarða EUR til að styrkja stöðu sína vegna fyrirsjáanlegs taps af skuldabréfum gjaldþrota Evrópuríkja.

Eigið fé hans var áður 5,76 milljarðar, sem þýðir að í rauninni er um 87% endurfjármögnun að ræða.

Heitir þetta ekki á mannamáli gjaldþrot? Eða að minnsta kosti næsti bær við það...

Eigið fé Evrópska seðlabankans styrkt

HVAÐ SÖGÐUÐ ÞIÐ EIGINLEGA ??? !!!

Óvarðir kröfuhafar Landsbankans buðust til þess í vor að lána bankanum fyrir greiðslu handa breskum og hollenskum stjórnvöldum vegna lágmarkstryggingar á Icesave-innistæðum, gegn fyrsta veðrétti í eignum Landsbankans.

AFHVERJU Í F%$#&! VAR ÞETTA TILBOÐ EKKI SAMÞYKKT SAMSTUNDIS?

Það hefði verið besta möguleg niðurstaða, þá hefðum við losnað við tvær flugur í einu höggi: IceSave og gamla Landsbankann. Þess í stað höfum við bæði þessi mál hangandi yfir okkur níu mánuðum seinna. Það er jafn langt og tekur að búa til nýja manneskju og koma henni í heiminn.

Ég krefst þess að þetta verði útskýrt betur!

Vildu losa ríkið undan Icesave

IceSave-III samningar og fylgiskjöl

Í kvöld var lagt fram á Alþingi nýtt frumvarp um ríkisábyrgð vegna IceSave og er það í þriðja sinn sem slíkt mál er lagt fyrir þingið eftir tvær árangurslausar tilraunir í fyrra.  Frumvarpið sjálft er ekki nema ein blaðsíða rúmlega og veitir í raun fjármálaráðherra fulla heimild til að undirrita fyrirliggjandi samninga, en með frumvarpinu fylgja svo 159 blaðsíður af athugasemdum og fylgiskjölum, þar á meðal texti samninganna við bæði Holland og Bretland ásamt íslenskri þýðingu. En sem fyrr eru allskyns leyniskjöl og hliðarsamningar sem ekki virðist standa til að birta opinberlega. "Samtök áhugafólks um opna stjórnsýslu" hafa lekið þremur af þessum fylgiskjölum á vefinn ásamt afritum af samningsdrögunum undirrituðum þar sem kemur fram ýmislegt sem vekur forvitni.

Ég  vek sérstaka athygli á bls. 29 í hollenska samningnum, en þar er listi yfir samningsskjölin sem er ekki heldur birtur með lagafrumvarpinu. Hér má sjá þennan lista og hef ég sett tengla á þau skjöl sem hægt er að finna á vefnum, hin sem ekki eru tenglar við hafa hvergi verið birt svo ég viti:

ICESAVE DOCUMENTS LIST 8 December 2010
Dutch Documents
1. Reimbursement and Indemnity Agreement (fylgir frumvarpinu einnig ísl. þýð.)
2. Currency side letter (ekki birt) *
3. DNB Assignment Agreement (lekið)
4. DNB Pari Passu Agreement (lekið) **
5. LEX Opinion (ekki tilbúið) ***
6. State Attorney Opinion (ekki tilbúið) ***
UK Documents
7. Disbursement, Reimbursement and Indemnity Agreement (fylgir frumvarpinu einnig ísl. þýð.)
8. Currency side letter (ekki birt) *
9. Side Letter to Settlement Agreement (lekið)
Settlement Agreement (leyniskjal frá 5. júní 2009) ****
10. UK Deed of Assignment (ekki birt) *****
11. LEX Opinion (sama og #5)

* Sérstakar bókanir varðandi gjaldeyrismálefni hafa ekki verið birtar opinberlega.

** Pari Passu agreement þýðir "jafnstöðusamningur" og er þekkt fyrirbæri í þjóðréttarlegum skuldbindingum. Ef þetta á hinsvegar við um jafnan forgang krafna í þrotabú Landsbankans þá er það áhyggjuefni. Sjá lesefni, meðal annars eftir Lee Buchheit formann íslensku samninganefndarinnar, í meðfylgjandi PDF skjali.

*** Lögfræðiálit LEX f.h. TIF og Ríkislögmanns f.h. Íslands liggja ekki fyrir ennþá.

**** Uppgjörssamningur dagsettur 5. júní 2009 var viðauki við fyrsta IceSave samninginn sem Alþingi samþykkti með breytingum sem Bretar og Hollendingar höfnuðu. Skjalið var upphaflega trúnaðarmál þar til því var lekið út en svo fyrir 2. umferð IceSave málsins var það loks birt opinberlega ásamt fjölda annara skjala.

***** Deed of Assignment þýðir samningur um framsal réttinda eða ráðstöfun eigna.

Undirrituð samningsdrögin ásamt ofangreindum fylgiskjölum og samantekt um niðurstöðurnar eru í meðfylgjandi PDF skjalamöppu sem ég hef útbúið, ásamt viðaukagreinum um kröfuforgang þjóðréttarlegra skuldbindinga.

Frumvarpið sjálft er í PDF skjali á vef Alþingis, en í fylgiskjali með því er enn einn hliðarsamningur, umsýslusamningur milli TIF og fjármálaráðuneytisins (sjá bls. 154).

Icesave frumvarpið lagt fram

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• IceSave 3 samningsdrög

Hefur einhver lesið neyðarlögin?

Um meinta ríkisábyrgð og mismunun á grundvelli þjóðernis

Þeir eru til sem halda að lög nr. 125/2008, svokölluð neyðarlög vegna hruns fjármálakerfisins, feli í sér ríkisábyrgð á innstæðum, og þess vegna sé íslenska ríkinu skylt að ábyrgjast útgreiðslu á öllum innstæður í öllum fjármálafyrirtækjum með íslenskar kennitölur, þar með talið útibú þeirra erlendis. Þeir eru líka til sem halda að þessi lög feli í sér ólögmæta mismunun á grundvelli þjóðernis og þess vegna sé íslenska ríkið bótaskylt. Í þessa tvö hópa fellur gjarnan sama fólkið, svokallaðir borgunarsinnar, sem annaðhvort eru of blindir í fylgni sinni við tiltekna stjórnmálaleiðtoga til að véfengja boðskap þeirra þó falskur sé, eða einfaldlega vita ekki betur. Misskilningur er fyrirgefanlegur en það virðist hinsvegar full ástæða til að hvetja fólk til að rækja þá borgaralegu skyldu sína að lesa lögin (án flokksgleraugna) áður en það kýs að nýta þau borgaralegu réttindi sín að tjá sig um þau. Umrædd lög eru ekki nema 4 blaðsíður, 10 með athugasemdum, og í þeim er hvorki stafkrókur um þjóðerni né ríkisábyrgð.

- Svo það sé ítrekað þá er engin ríkisábyrgð á innstæðum og hefur aldrei verið samkvæmt íslenskum lögum!

Hinsvegar gáfu íslensk stjórnvöld út yfirlýsingu um að þau myndu tryggja björgun innstæðna úr þrotabúum gömlu bankanna, sem er í grundvallaratriðum allt annað mál. Þessi björgun fólst í því að setja áðurnefnd lög nr. 125/2008 þar sem innstæður voru settar framfyrir kröfuröð í þrotabú fjármálafyrirtækja, og eru þannig tryggðar að því marki sem eignir bankans hrökkva til. Við gjaldþrot er það augljóslega minna en sem nemur skuldbindingum, að innstæðum þar meðtöldum, og því er óvissa um fullar endurheimtur sjálfgefin. Í krafti sömu laga var Fjármálaeftirlitinu heimilað að yfirtaka þrotabúin og endurskipuleggja þau til að tryggja rekstrarsamfellu og þar með aðgengi fólks að innstæðum sínum. Það var gert með því að stofna nýjar kennitölur og láta þær yfirtaka skuldbindingar í formi innstæðna ásamt eignum á móti í formi lánasafna, greiðslukerfa, nauðsynlegs húsnæðis og útbúnaðar, ráðningarsamninga starfsfólks o.fl. Þessum nýju fyrirtækjum var svo lagt til eigið fé úr ríkissjóði til að gera þau rekstrarhæf í skilningi laga um fjármálafyrirtæki. Við endurskipulagninguna tók Fjármálaeftirlitið hinsvegar þá ákvörðun að færa ekki neitt úr erlendum útibúum yfir í nýju bankana, enda átti ríkið engan gjaldeyri til að leggja slíkri starfsemi til eigið fé og hún samræmdist heldur ekki rekstrarmarkmiðum nýju bankanna. Í þessu felst vissulega mismunun gagnvart innstæðueigendum, en hún er ekki á grundvelli þjóðernis heldur viðskiptasambands við tiltekna starfsstöð fyrirtækis, og fyrir þeirri ákvörðun liggja málefnalegar forsendur eins og hér verður rakið.

Til að útskýra hvers vegna þjóðernið er aukaatriði þá má ímynda sér að ef meirihluti innstæðna í einherju öðru útibú Landsbankans, t.d. á Selfossi, hefðu verið í Evrum og Pundum, þá hefði það útibú líka verið skilið eftir í þrotabúinu. Íslendingar hafa sjálfir einmitt mátt þola mismunun gagnvart sínum fjárhagslegu hagsmunum eftir því hvar þeir voru í viðskiptum. Þeir sem höfðu ofgreitt af gengistryggðum lánum hjá Avant fá sumir ekki nema hluta endurgreiddan á meðan viðskiptavinir SP-Fjármögnunar fá allt sitt gert upp. Lántakar hjá fyrirtækjum sem fóru í þrot hafa ekki haft sama aðgang að úrræðum vegna greiðsluerfiðleika og þeir sem eru í viðskiptum við endurskipulögð fyrirtæki. Meðal viðskiptavina nýju bankanna ríkir heldur ekki jafnræði, og svona mætti lengi telja.

Erlendir innstæðueigendur hafa hinsvegar allir fengið innstæður sínar greiddar samkvæmt gildandi skilmálum innstæðutrygginga burtséð frá því hvort um dótturfélag eða útibú var að ræða. En Bretar og Hollendingar mismunuðu sjálfir innstæðueigendum á grundvelli þjóðernis, með því að setja mismunandi hámark á tryggingavernd innstæðna, bretar 50.000 pund og Hollendingar 100.000 evrur. Nú er svo komið í ljós að Danir mismunuðu líka innstæðueigendum í sænskum útibúum dansks banka, dönsku viðskiptavinirnir fengu 100% tryggingu en þeir sænsku aðeins lágmarkstrygginguna.

- Svo það sé ítrekað þá hafa allir erlendir innstæðeeigendur fengið innstæður sínar greiddar úr íslenskum bönkum skv. gildandi skilmálum!

- Svo það sé enn fremur ítrekað þá átti sér engin mismunun á grundvelli þjóðernis stað af hálfu Íslands, heldur þvert á móti annara Evrópuríkja og þar á meðal Breta og Hollendinga sjálfra!

Þær ákvarðanir sem voru teknar af Fjármálaeftirlitinu og skilanefndum veturinn 2008-2009, voru heimilaðar með neyðarlögunum en þó ekki beinlínis afleiðing þeirra. Við framkvæmd endurskipulagningarinnar voru teknar ákvarðanir sem fólu í sér mismunun, en voru einfaldlega teknar með hliðsjón af því sem var framkvæmanlegt. Eitt sem var ekki framkvæmanlegt á þessum tíma var að fjármagna yfirtöku á stórum skuldbindingum í erlendum gjaldeyri, þar sem sá gjaldeyrir var einfaldlega ekki til og þó hann hefði verið fáanlegur að láni voru Bretar búnir að loka fyrir aðgang að slíku með beitingu hryðjuverkalaga. Þess vegna var af tæknilegum ástæðum ekki annað hægt en að skilja erlendu útibúin eftir í þrotabúi Landsbankans. Innstæðurnar sem var hægt að bjarga úr öðrum útibúum voru í krónum og þess vegna var hægt að bjarga þeim. Íslenska ríkið getur tæknilega gert hvað sem það vill við krónuna, t.d. prentað nánast óendanlega mikið af henni, en yfir öðrum gjaldmiðlum höfum við ekki yfirráð.

- Svo það sé ítrekað þá þurftu íslensk stjórnvöld að skilja IceSave eftir í þrotabúi Landsbankans, og voru beinlínis tilnedd vegna aðgerða Breta sjálfra sem lokuðu fyrir aðgang að gjaldeyrismörkuðum. Án gjaldeyris er ekki hægt að fjármagna yfirtöku á erlendum rekstri.

Þegar reyndi á endurgreiðsluskyldu Tryggingasjóðs Innstæðueigenda og Fjárfesta vegna IceSave innstæðna kom í ljós að hann átti ekki nema 18 milljarða upp í hundruða milljarða kröfu og gat hvergi fengið lán. Þegar þarna var komið við sögu opinberaðist sú blekking sem tryggingakerfi innstæðueigenda felur í sér, þar sem það lá ljóst fyrir að tæknilega var ómögulegt að uppfylla það loforð um skilyrðislausa tryggingavernd sem kerfið á að veita. Á þessum tímapunkti var talin raunveruleg hættu á að áhlaup á bankakerfið gæti breiðst út um Evrópu, og leiðtogar álfunnar myndu að lokum þurfa að horfast í augu við reiði borgaranna þegar þeir vöknuðu til vitundar um að sparifé þeirra væri í raun horfið. Fyrst að hér á Íslandi varð búsáhalda-bylting þrátt fyrir að engar innstæður hafi tapast í reynd, þá má ímynda sér hvernig hefði farið í hinni sögulega sundurleitu Evrópu ef allar innstæður hefðu tapast.

Eina leiðin fyrir leiðtoga Evrópuríkjanna til að afstýra blóðugri borgarastyrjöld á meginlandinu var að lýsa yfir ríkisábyrgð á innstæðum, beinlínis í trássi við samkeppnisreglur EES svæðisins, og eina leiðin til að komast upp með þann glæp er að gera alla samseka, þar með talið Ísland. Þess vegna er það sótt af svo miklu harðfylgi að þröngva þessu upp á okkur, og vekur athygli hversu viðsemjendur virðast fúsir til að slá af upphæðinni sem skal greiða, en standa hinsvegar fastar en fótunum á kröfunni um að framið verði lögbrot með samþykkt ríkisábyrgðar.

- Svo það sé kirfilega ítrekað þá voru það Evrópusambandslöndin sjálf sem þverbrutu gildandi reglur á evrópska efnahagssvæðinu og ætla sér að gera íslensk stjórnvöl aðila að samsærinu, en samsæri er þegar fleiri en einn hafa samráð um lögbrot og yfirhylmingu.

Til að knýja fram samþykki og öðrum til vítis og varnaðar hefur Ísland verið sett á alþjóðlega vanskilaskrá vegna láns sem var aldrei tekið. Alveg eins og Írar voru þvingaðir til að taka lán sem þeir vildu ekki, vegna ríkisábyrgðar á bönkum sem hefðu einfaldlega átt að verða gjaldþrota. Nú er aftur komið að okkur að sýna fordæmi með synjun greiðslu fyrir klúður og blekkingaleik vanhæfra stjórnvalda.

Áfram Ísland!

Neyðarlögin ekki brot á EES-samningi