Mikilvægar leiðréttingar á rangfærslum um IceSave

Indriði H. Þorláksson hefur ákveðið að tjá sig um IceSave málið á vefritinu Smugunni. Eftir lestur á pistli hans veltir maður því hinsvegar ósjálfrátt fyrir sér hvort hann hafi ekki örugglega verið í samninganefndinni eða hvort það var einhver annar Indriði? Af skrifum hans að dæma þá hlýtur að vera einhver stórkostlegur misskilningur á ferðinni, eða þá hreinn og klár útúrsnúningur á staðreyndum málsins. Hér eru helstu leiðréttingar sem koma til hugar:

1. Ólíkt því sem Indriði heldur fram þá hafa erlendu reikningseigendurnir sjálfir fyrir löngu síðan fengið greiddar bætur í samræmi við gildandi innstæðutryggingar. Hvort einhverjir þeirra voru "venjulegt almúgafólk" eða "fjármagnseigendur og stórkapítalistar" breytir engu þar um.

2. Sú útgreiðsla var á ábyrgð Tryggingasjóðs Innstæðugeigenda og Fjárfesta (TIF), en hollensk og bresk yfirvöld ákváðu hinsvegar einhliða að taka fram fyrir hendurnar á eðlilegri málsmeðferð með því greiða strax út innstæðurnar úr eigin vasa og umfram skyldu.

3. Hinar svokölluðu "samningaviðræður" snerust því aldrei um uppgjör við einstaka reikningseigendur eins og Indriði gefur í skyn, heldur vilja bresk og hollensk stjórnvöld fá útlagðan "kostnað" sinn endurgreiddan. Það virðist hinsvegar vefjast fyrir þeim hvert eigi að senda reikninginn en réttan viðtakanda er að finna í Borgartúni 35, 105 Reykjavík.

4. Þar sem það hefur legið fyrir allan tímann að TIF varð gjaldþrota um leið og bankarnir hrundu, þá vissu mótaðilarnir að þeir fengju ekkert upp í kröfur sínar nema með því að láta íslenska ríkið ábyrgjast lántöku TIF fyrir umræddum kostnaði, sem þeir og reyndu að gera með þvingunum.

5. Slík ríkisábyrgð er hinsvegar bönnuð samkvæmt 3. gr. þágildandi tilskipunar nr. 19/1994 um innstæðutryggingar. TIF er sjálfseignarstofnun og því ekki á ábyrgð ríkisins eins og er áréttað tvisvar í skýrslu Ríkisendurskoðunar um endurskoðun ríkisreiknings ársins 2007. Landsbankinn var einkafyrirtæki og þeir sem bera fyrst og fremst ábyrgð gagnvart reikningseigendum voru stjórnendur og eigendur bankans.

6. Það er kolrangt að eignir gamla Landsbankans hafi verið notaðar til að greiða íslenskum sparifjáreigendum út innstæður sínar. Með því að lýsa yfir ríkisábyrgð á innstæðum í útibúum á Íslandi kom þáverandi ríkisstjórn einmitt í veg fyrir að greiða þyrfti þær út, en þess í stað liggja þær ennþá í bókhaldi bankans og eru lausar til úttektar. Það er stór misskilningur að innstæður jafngildi peningum sem eru geymdir einhversstaðar í bankahvelfingu, það gera þær ekki heldur eru bara tölur á blaði eða í tölvum. Sá sem heldur öðru fram skortir að öllum líkindum grundvallarskilning á eðli vestrænnar bankastarfsemi.

7. Þrátt fyrir að komist hafi verið hjá útgreiðsluskyldu TIF innanlands með pólitískri íhlutun, þá hafa íslenskir skattgreiðendur verið látnir fjármagna kennitöluflakk með innlenda starfsemi Landsbankans (NBI hf.) fyrir mörg hundruð milljarða króna eða ámóta og næstum allur IceSave pakkinn. Þar af eru yfir 200 milljarðar ásamt vöxtum og gengisáhættu sem nýi bankinn mun greiða skilanefndinni á næstu 10 árum, í stað þess að greiða það til hinna nýju eigenda sem arð af fjárfestingunni. Þessar tekjur sem skattgreiðendur verða af renna þess í stað upp í kröfur á þrotabúið vegna IceSave reikninganna, og því er ekki heldur hægt að halda því fram að Íslendingar ætli ekki að axla neina ábyrgð vegna IceSave. Það er þegar búið að skrifa undir skuldabréf fyrir stórum hluta upphæðarinnar án þess að spyrja okkur leyfis, og er þá nóg komið af slíku!

Ef þetta er ennþá eitthvað óljóst er Indriða velkomið að hafa samband við mig og ég skal þá reyna að útskýra málið betur fyrir honum.

Obbinn af Icesave-sparendum venjulegt almúgafólk