Icesave IV

Lands­bank­inn hf. og slita­stjórn LBI hf. hafa kom­ist að sam­komu­lagi um breyt­ing­ar á upp­gjörs­skulda­bréf­um sem samið var um í des­em­ber 2009, af hálfu íslenskra stjórnvalda fyrir hönd Landsbankans.

Hvorugur þessara aðila virðist skeyta um dóm EFTA dómstólsins í máli nr. E-16/11 þann 28. janúar 2013 sem kvað meðal annars á um að óheimilt væri að leggja ríkisábyrgð á innstæðutryggingar.

Það gerði þáverandi fjármálaráðherra hinsvegar í raun og veru þegar hann skrifaði undir þennan samning um að láta nýstofnaða ríkisbankann taka að sér að borga Icesave.

Margoft hefur verið bent á þá ógn sem efnahagslegum stöðugleika Íslands stafi af þessum gjörningi, sem hér er rætt um að framlengja.

Sú framlenging er ekki síst fáránleg í ljósi þess að þetta er með öllu óþarft því komið hefur á daginn að nægar eignir eru í þrotabúi Landsbankans (þess gamla einkarekna) til að standa undir fullum endurheimtum vegna Icesave innstæðna.

Þar sem um ólöglegan gjörning er að ræða er því eina rétta ráðið að rifta honum. Til þess þarf þó hugrekki sem nú reynir á, því samkvæmt fréttinni fylgir böggull skammrifi.

Sett er skilyrði um undanþágur frá gjaldeyrishöftum, sem þýðir að kröfuhafar ætlast til að fá gengistryggingu skuldabréfsins efnda, en eins og alkunna er orðin eftir margítrekaða dóma Hæstaréttar er gengistrygging bönnuð.

Auk banns við ríkisábyrgð og gengistryggingu þá brýtur þessi 300 milljarða skuldbinding gegn öllum reglum um hámarkshlutfall áhættuskuldbindinga fjármálafyrirtækja við einn og sama aðila, hvað þá við tengda aðila en um það gilda enn strangari reglur.

Þess vegna má alls ekki fallast á slíkt samkomulag sem felur í sér undanþágur til að koma þessu herfangi Breta og Hollendinga úr landi framhjá gjaldeyrishöftum.

Jafnframt er það stórhættulegt að yfir höfuð skuli standa yfir viðræður um að lengja í þessum bréfum, og vekur það upp spurningar um hvað sé eiginlega á seyði hjá þeim sem dettur eiginlega í hug að taka þátt í slíku glæfraspili gegn sinni þjóð?

Það eina sem á auðvitað að gera í stað þess að semja um einhverja lengingu þessara bréfa er að gefa út tilkynningu um riftun þeirra.

Hér eru drög að því sem ætti að verða fyrsti áfangi afnáms gjaldeyrishafta:

1. Rífa Landsbankabréfin í tætlur.
2. Væta snifsin vel upp úr í bensíni.
3. Bera eld að og bíða meðan þau brenna.
4. Póstsenda öskuna til Breta og Hollendinga.

- Áfram Ísland.

„Mikilvægt fyrir íslenskt efnahagslíf“

Hvernig er rétt að skilgreina hugtakið: heimili ?

Ríkisskattstjóri gerir þá athugasemd við frumvarp um aðgerðir vegna skuldastöðu heimila, að málið sé vandmeðfarið þar sem ekki sé til lagaleg skilgreining á hugtakinu "heimili".

Undarlegt, þar sem í skipulagslögum er kveðið á um flokkun byggingarsvæða eftir notkun, til dæmis íbúðarhúsnæði. Þannig er skilgreint í lögum hvaða húsnæði kemur til greina sem íbúðarhúsnæði. Þá er í lögum um lögheimili kveðið á um að lögheimili manns sé sá staður þar sem hann hefur fasta búsetu. Loks er í lögum um fjöleignarhús kveðið á um skiptingu húsnæðis þar sem eru margar íbúðir í sama húsinu.

Samkvæmt öllu virðist lagaleg skilgreining á heimili alveg liggja fyrir nú þegar. Það hlýtur að vera íbúð eða eignarhluti í íbúðarhúsnæði þar sem einn eða fleiri einstaklingar hafa skráð lögheimili. Svo má deila um það hvort þetta sé sú skilgreining sem rétt sé að hafa, en þetta er allavega sú skilgreining sem hægt er að lesa út úr þegar gildandi reglum.

Það skal tekið fram að hér er ég ekki að lýsa minni persónulegu afstöðu til þess hvað skuli teljast vera "heimili" eða hvernig rétt sé að skilgreina það, heldur aðeins að benda á hvernig það er skilgreint samkvæmt núgildandi fyrirkomulagi. Allar athugasemdir og sjónarmið um hvað eigi að teljast vera "heimili" eru velkomin í athugsemdakerfinu hér að neðan.

Skuldaleiðrétting þarfnast endurskoðunar

Matsfyrirtæki virðist ekkert hafa lært

Matsfyrirtækið S&P hefur veitt Íslandsbanka lánshæfiseinkunnina BB+ með stöðugum horfum. Af þessu má helst ráða að þetta fyrirtæki hafi lítið eða ekkert lært af reynslunni, eftir að hafa gefið forveranum Glitni fyrsta flokks einkunn allt fram til ársins 2008 þegar hann fór á hausinn.

Látum vera að BB+ skuli vera efsta þrep í flokki "áhættusamra fjárfestinga", það er ekki stóra fréttin hérna. Hún er hinsvegar sú að einkunnin skuli ekki vera í "ruslflokknum" C (greiðslufall yfirvofandi) eða jafnvel D (í greiðslufalli).

Staðreyndin er nefninlega sú að Íslandsbanki er í greiðslufalli við mikinn fjölda aðila sem eiga kröfu á hann vegna hækkunar ólögmætra gengistryggðra lána, og hafa ekki enn fengið endurgreitt það fé sem þannig hefur ranglega verið af þeim haft.

Ekki nóg með það heldur er enn stærra greiðslufall yfirvofandi vegna tveggja mála sem höfðuð hafa verið á hendur bankanum vegna verðtryggðra neytendalána. Í öðru þeirra liggur nú þegar fyrir ákvörðun Neytendastofu þar sem niðurstaðan var sú að lánið væri einmitt ólöglegt, en um er að ræða venjulegt verðtryggt íbúðalán.

Matsfyrirtækið S&P virðist ekki hafa fengið fréttirnar af þessu, sem vekur upp þá spurningu hvort Íslandsbanki hafi yfir höfuð upplýst fyrirtækið um þessa stöðu mála áður en matið var gert. Röng upplýsingagjöf og fölsun greiðslumats er alvarlegt mál sem getur varðað við lög og endað með ósköpum...

S&P gefur Íslandsbanka BB+

Aukning peningamagns veldur verðbólgu

Eins og kemur fram í tengdri frétt leiðir aukning peningamagns í umferð til verðbólgu. Samkvæmt hagfræðinni er þessu samhengi lýst í einfaldaðri mynd með jöfnunni:

Þar sem M er peningamagn, V er veltuhraði, P er verðlag og Q er raunframleiðslustig.

Samkvæmt þessari jöfnu hefur aukning peningamagns í för með sér verðbólgu. Vissulega eru aðrir þættir sem geta orsakað verðbólgu, en peningaprentun gerir það með því að rýra kaupmátt peninga sem fyrir eru í umferð og er þannig í raun eins og dulin skattheimta.

Á Íslandi er haldið úti sérstöku fyrirkomulagi sem felst í höfuðstólsverðtryggingu útlána bankakerfisins. Vegna þess hvernig áfallnar verðbætur eru bókfærðar í bönkunum sem tekjur úr lausu lofti, felur það í sér ígildi peningaprentunar og hefur sömu áhrif.

Með öðrum orðum veldur verðtrygging beinlínis verðbólgu og grefur þannig undan fjármálastöðugleika. Þetta eru sterkustu rökin fyrir því að afnema skuli verðtryggingu.

Stefnir á að auka fjármagn í umferð

Eina þingræða dagsins sem skiptir máli

Eina þingræða dagsins sem skipti máli var rúmlega tíu mínútna löng ræða 10. þingmanns Reykjavíkur-Suður, Jóns Þórs Ólafssonar:

http://www.althingi.is/altext/upptokur/raeda/?raeda=rad20140402T175145

Afhverju er þetta eina þingræða dagsins sem skiptir máli? Jú í dag voru til umræðu frumvörp um skuldaleiðréttingu sem fela ekki í sér að það sé gert samkvæmt þegar gildandi lögum, heldur einhvernveginn allt öðruvísi og með miklum takmörkunum. Þessi ræðumaður var hinsvegar sá eini sem vakti athygli á mikilvægi þess að leiðréttingin yrði að verða samkvæmt lögum um neytendalán.

Til samanburðar sagði fjármálaráðherra í Kastljósi síðastliðið fimmtudagskvöld aðspurður um réttmæti aðgerðanna sem ríkisstjórnin hefur kynnt, að hann væri þess ekki umkominn að útdeila réttlæti. Engu að síður virðist hann ekki hika við að setja takmarkanir á það réttlæti, og deila því út til landsmanna í smærri skömmtum heldur en lög kveða á um.

Það er stórkostlega undarlegt og áhyggjuefni að í 4 klukkustunda langri umræðu um skuldalækkun, skuli aðeins einn þingmaður hafa bent á að rétt væri að gera það með því að framfylgja gildandi lögum í stað þess að setja óþörf ný lög sem ganga mun skemur.

Þess vegna hlýtur Jón Þór útnefninguna hér að ofan fyrir að vera ljósviti skynseminnar í þeirri þoku sem umkringir þessi mál eins og þau er fram reidd af hálfu stjórnarflokkanna.

Frumvörpin taki ekki á vandanum