Björgunarsjóður evrunnar er í Luxembourg

Eftir að ákveðið var á fundi efnahags- og fjármálaráðs ESB (Ecofin) þann 9. maí 2010, að stofna sérstakan björgunarsjóð fyrir evrusvæðið (EFSF), var jafnframt ákveðið að staðsetja hann í Luxembourg, eins og sjá má á heimilisfanginu sem birt er á vefsíðu sjóðsins:

European Financial Stability Facility
Société Anonyme
6a, Circuit de la Foire Internationale, L-1347 Luxembourg
Grand Duchy of Luxembourg
R.C.S. Luxembourg B153414

Þetta val á staðsetningu þótti óvenjulegt í ljósi þess að allar helstu stofnanir ESB eru í Brüssel, en höfuðstöðvar evrópska seðlabankans í Frankfürt í Þýzkalandi. Á þessum tíma var Jean-Claude Juncker forsætis- og fjármálaráðherra Luxembourg í leiðtogahlutverki hóps fjármálaráðherra þeirra ríkja sem nota evruna (Eurogroup). Hann gegnir núna æðstu stöðu innan ESB, sem forseti ráðherraráðsins.

Núna hafa alþjóðleg samtök rannsóknarblaðamanna (ICIJ) hinsvegar birt umtalsvert magn af gögnum sem var lekið til þeirra, og sýna hvernig Luxembourg hefur um árabil notað sem skattaskjól stórfyrirtækja og vogunarsjóða. Þetta staðfestir í raun aðeins það sem margir þóttust vita, en sú staðfesting er engu að síður fréttnæm. Ekki síst að svo virðist sem skattsvikin hafi byggst á leynilegum sérsamningum við stjórnvöld í Luxembourg, og þykir málið því allt hið vandræðalegasta fyrir Juncker og kollega hans.

Með hliðsjón af þessu er það í raun ótrúlegt að eftir að svikamyllur fjármálafyrirtækja voru allt að því búnar að leggja efnahagslíf Íslands í rúst árið 2008, skuli virkilega stór hluti þjóðarinnar hafa talið það skynsamlega lausn á þeim vanda, að gangast í bandalag sem byggist að meginhluta til á sambærilegum svikamyllum: evrópska myntbandalagið.

Var svo rammt að því kveðið að sumir leyfðu sér jafnvel að halda fram kenningum um að bandalag þetta væri líklegt til þess að koma íslenskum almenningi til bjargar, og héldu slíkum fjarstæðum á lofti lengi vel þrátt að framferði aðildarríkja þessa bandalags hafi miklu frekar gefið hið gagnstæða til kynna.

Blessunarlega fer þeim nú ört fækkandi sem halda að nöfn gjaldmiðla og það hvernig seðlarnir séu myndskreyttir, feli í sér einhverja vörn gegn svikamyllum og misferli.

Batnandi fólki er best að lifa.

Lúxemborg sagt skattaskjól

Skila vopnasendingunni til föðurhúsanna

Lang einfaldast væri að rifta þessum landráðum og ljúka málinu í sátt.

Senda vöruna svo til baka með næsta norska varðskipi sem á leið hjá.

Staðan metin ef reikningur berst

Gereyðingarvopnin fundust: Made in USA

Komið hefur í ljós að meint gereyðingarvopn Saddams Hussein, sem vakti furðu að skyldu aldrei finnast eftir innrás Bandaríkjanna í Írak, fundust þrátt fyrir allt. Þegar í ljós kom að það voru gereyðingarvopn sem Bandaríkjamenn höfðu sjálfir framleitt og selt eða gefið Saddam áður en hann féll í ónáð þeirra, var málið þaggað niður.

Það væri óskandi að þetta kæmi einhverjum á óvart, en svo er því miður ekki.

Líklega sinnepsgas í vopnum sem Íslendingar fundu

Icesave IV: aftur gengur afturgangan, aftur

Svo fáránleg og fjarstæðukennd er umræða um efnahagsmál á Íslandi orðin að nú hamast helstu forkólfar Seðlabankans og fjármálaelítunnar með dyggum stuðningi fjölmiðla við að hefja á loft umræðu um greiðslu á upploginni og ólöglegri skuld sem búin var til á ríkisfyrirtæki til að sniðganga bann við beinni ríkisábyrgð. Jafnvel hafa sumir þeirra dirfst að viðra hugmyndir um beina aðkomu ríkisins sjálfs að hinni ólögvörðu kröfu.

Hræðslusvipan sem er notuð í þetta sinn er sú að ef ekki verði "gengið að samningum" þá muni gengi krónunnar falla svo og svo mikið. Það merkilega er að skilaboðin koma frá seðlabankanum sjálfum sem stjórnar genginu innan hafta, og því er raunverulega um beinar hótanir að ræða. Áður gengu hótanir um Kúbu norðursins og ruslflokkun lánshæfis, en nú er sjálf gengisfellingarhótunin afturgengin frá öndverðri síðustu öld.

Það sem er samt allra firrtast við þessa umræðu er að hún skuli raunverulega snúast um að það þurfi einhvernveginn að hjálpa Landsbankanum að borga þessa upplognu ólöglegu kröfu. Það sem væri mun eðlilegra að ræða er hvort Landsbankinn þurfi ekki bara að fá aðstoð við að rifta bréfinu, fyrst honum hefur ekki tekist það af sjálfsdáðum ennþá.

Hérna eru einfaldar leiðbeiningar ásamt kennslumyndbandi:

1. Haldið á blaðinu uppréttu beint fyrir framan ykkur.
2. Takið um efri brún blaðsins og haldið með báðum höndum.
3. Færið vinstri hendina frá ykkur og þá hægri að ykkur.
4. Haldið áfram að gera nr. 3 þar til riftun er af lokið.

            5. Dansið!

Afborganir yrðu helmingi lægri

Hvað með ívilnunarsamninga stærri fyrirtækja?

Eftirlitsstofnun EFTA hefur komist að þeirri niðurstöðu að ívilnunarsamningar íslenskra stjórnvalda við fimm tilgreind fyrirtæki hafi falið í sér ríkisaðstoð sem er óheimil samkvæmt EES-samningnum.

Þetta er athyglisvert í ljósi þess að í hér á landi starfa þrjú fyrirtæki sem eru þau stærstu á landinu og skila meiri hagnaði en önnur. Þau heita Landsbankinn, Íslandsbanki og Arion banki. Eins öfugsnúið og það kann að virðast þá græða bankarnir á tá og fingri í miðri kreppu, sem er auðvitað fullkomlega ónáttúrulegt.

Meginuppspretta þessa ónáttúrulega hagnaðar bankanna þriggja er um helmingsafsláttur sem ríkið veitti þeim á lánasöfnum sem þeir fengu að yfirtaka frá gömlu bönkunum sem féllu haustið 2008, og innheimta nú sem á fullu verði væru.

Á þeim sex árum sem síðan þá hafa liðið hefur þessi tekjuliður sem heitir því undarlega nafni "virðisbreytingar útlána" skilað þeim tugum milljarða eða stórum hluta alls hagnaðar þeirra. Þeir hafa jafnframt fengið að njóta mikillar aðstoðar ríkisvaldsins við þessa óbilgjörnu innheimtuhætti, þrátt fyrir að þeir séu oftast kolólöglegir eins og nýleg dæmi frá sýslumanninum í Reykjavík sýna.

Þessi mikla ríkisaðstoð sem á engin fordæmi að umfangi hér á landi, hlýtur að brjóta í bága við EES-samninginn, fyrst skattaafslættir til raunverulegra atvinnufyrirtækja sem skapa samfélaginu raunverulegan arð, eru það. Annars er eitthvað verulega mikið að, ef dragbítar fá að ganga lausir en þeim sem vilja stunda heilbrigða vinnu er refsað.

Ívilnunarsamningar ólöglegir