Bush + Carlyle Group = stríðsgróði

* Þessi pistill byrjaði sem athugasemd um raunverulegar ástæður stríðsins í Írak, en að ósk lesanda hef ég ákveðið að birta þetta hér sérstaklega til varðveislu.  *

Stríðið í Írak hefur stundum verið kallað pólitísk mistök en ef við skilgreinum mistök sem "óvænta og ófyrirséða niðurstöðu sem er óæskileg frá sjónarhóli þeirra sem gjörninginn fremja", þá er morgunljóst að nær væri að tala um "success" hjá Bush og félögum ef málið er skoðað ofan í kjölinn.

Það er t.d. vitað að herskáu repúblikanarnir (Rumsfeld, Wolfowitz, Perle, Rove o.fl.) voru búnir að ákveða og skipuleggja innrás í Írak löngu áður en þeim tókst að koma fyllibyttunni Bush yngri á forsetastól og ná þannig til sín framkvæmdavaldinu. Það sem vantaði hinsvegar var stuðningur almennings og þingsins sem fer með fjárveitingarvaldið, og ekki síst stuðningur bandamanna þeirra í alþjóðasamfélaginu. Þann stuðning teymdu þeir svo fram í kjölfarið á 11.9.2001, að miklu leyti með fölsunum og lygum, sem þeir framleiddu m.a. í sérstakri áróðursdeild sem þeir settu á fót í varnarmálaráðuneytinu í þessum tilgangi.

Helstu "mistökin" voru kannski þau að með stærsta leyniþjónustubákn mannkynssögunnar undir sinni stjórn tókst þeim ekki að grafa upp neinn almennilega haldbæran skít um þvílíkan brjálæðing eins og Saddam þó var. Það hlýtur að sýna betur en allt annað hversu lítill fótur var fyrir innrásinni, að þeir skyldu ekki finna neinn betri kost en að notast við rökstuðning byggðan á upplýsingum sem evrópsk leyniþjónusta var búin að kasta út af borðinu og er síðan þá búið að staðfesta að var uppspuni frá rótum! Það var ekki einu sinni markmið þeirra að tryggja aðgang að olíu eins og þeir voru þó stundum sakaðir um, og því síður að breiða út fallegar hugsjónir á borð við lýðræði eða koma á stöðugleika.... það er aðeins villuljós rétt eins og gereyðingarvopnin sem aldrei fundust.
Nei, þessir menn hafa sko engan hag af stöðugleika í mið-austurlöndum, heldur þvert á móti. Við skulum ekki gleyma því að báðir Bush feðgarnir urðu ríkir af olíuviðskiptum, en með þeim óstöðugleika sem þeir viðhalda fyrir botni Persaflóa fer olíuverð á heimsmarkaði (og þar með hagnaður olíufélaganna) síhækkandi dag frá degi og slær hvert metið á fætur öðru. Þó þeir segi ekki frá því opinberlega, þá væri barnaskapur að halda að þeir líti á það sem mistök, mikið frekar sem fjárfestingartækifæri! Besti árangurinn frá þeirra sjónarhóli hlýtur samt að vera hagnaður Carlyle Group eins stærsta hergagnaframleiðanda heims, sem hefur stóraukist undir dyggri leiðsögn fyrrverandi yfirmanns CIA og forseta George H. W. Bush og  fv. utanríkisráðherra hans James Baker III. sem starfa þar af og til sem hátt launaðir "ráðgjafar". Við skulum heldur ekki gleyma því hverskonar peningaupphæðir þessir menn eru að sýsla með því útgjöld Bandaríkjanna til varnarmálanna einna eru stærri en heildarfjárlög flestra einstakra þjóðríkja!

Kostulegur er listinn yfir fyrrverandi og núverandi starfsmenn og "ráðunauta" hjá Carlyle group: Frank C. Carlucci fv. varnarmálaráðherra og glímufélagi Rumsfelds úr háskóla, Richard Darman fv. deildarstjóri í fjármálaráðuneytinu, Randal K. Quarles fv. aðstoðarfjármálaráðherra, Arthur Levitt fv. yfirmaður fjármálaeftirlitsins, John Major fv. forsætisráðherra Bretlands, Allan Gotlieb fv. sendiherra Kanada í Bandaríkjunum, Frank McKenna núverandi sendiherra Kanada, Peter Lougheed fylkisstjóri í Alberta Kanada, Paul Desmarais yfirmaður "Landsvirkjunar" Kanada, Oliver Sarkozy bróðir núverandi Frakklandsforseta, Luis Téllez Kuenzler samgönguráðherra og fv. orkumálaráðherra Mexíkó, Fidel Ramos fv. forseti Filipseyja, Shafig bin Laden (já bróðir Osama!) og svo mætti lengi telja... Svo var Georg yngri Bush auðvitað í stjórn eins af dótturfyrirtækjunum þangað til hann fór í starfsleyfi til að vera kostaður til forseta í eins og tvö kjörtímabil... ;)

Reyndar er stríðsgróðabrask og sambland stjórnmála við einkahagsmuni ekkert nýtt fyrir þessu fólki heldur þeirra ær og kýr. Samuel P. Bush sem var langafi núverandi forseta sat í fyrri heimsstyrjöldinni í "vígbúnaðarnefnd" á vegum ríkisins þar sem hann hafði umsjón með innkaupasamningum á öllum skotfærum vegna undirbúnings fyrir þáttöku Bandaríkjanna í stríðinu. Á sama tíma sat hann í stjórn eins af fyrirtækjum Rockefeller olíubarónanna þar sem einn besti viðskiptavinur hans var járnbrautarisinn Edward Henry Harriman sem réð yfir Southern Pacific, Union Pacific Railroad o.fl. Tengslin milli þeirra hafa verið meiri en venjuleg viðskiptatengsl því sonur Samuels, Prescott Bush (afi núverandi forseta) gekk að eiga dóttur George Herbert Walker aðalféhirðis Harrimans, og stofnaði svo ásamt sonum hans Roland og Averell (síðar fjármálaráðherra) fjárfestingarbankann Brown Brothers Harriman & Co. Gegnum hann fóru svo mikil viðskipti við þriðja ríki Hitlers, sem endaði með því að ýmis fyrirtæki undir hatti Harrimans voru gerð upptæk samkvæmt lögum er nefndust Trading With the Enemy Act. Hugsa sér að á heilli öld virðist þessi fjölskylda og félagskapur hennar lítið hafa breyst...