Efnislega röng fyrirsögn

Fyrirsögn viðtengdrar fréttar er efnislega röng.

("Sekt fyrir barnakynlífsdúkkur: Kallaði sjálfur til lögreglu")

Reifun niðurstöðu málsins á vef héraðsdóms er svohljóðandi:

Karlmaður var sakfelldur fyrir framleiðslu, öflun og vörslur á þremur ljósmyndum sem sýndu annars vegar tölvugert "barn" og hins vegar raunverulegt barn á kynferðislegan hátt og gerð 100.000 króna fésektarrefsing. Ákærði var á hinn bóginn sýknaður af stærstum hluta sakarefnis, sem laut að myndatöku af kynlífsdúkkum.

Með öðrum orðum var ákærða ekki gerð nein sekt fyrir svokallaðar "barnakynlífsdúkkur" eins og er ranglega fullyrt í fyrirsögninni. Hann var ekki einu sinni ákærður fyrir dúkkurnar sjálfar eða eins og er vitnað í forsendur dómsins í fréttinni sjálfri:

„Þykir í því sam­bandi rétt að árétta að mál­sókn ákæru­valds­ins er hvorki á því reist að ákærða hafi verið óheim­ilt að flytja minni kyn­lífs­dúkk­urn­ar tvær til Íslands né held­ur að hon­um sé eða hafi verið óheim­ilt að hafa kyn­ferðis­legt sam­neyti við þær að vild á eig­in heim­ili.

Þannig lýt­ur meint, refsi­verð hátt­semi sam­kvæmt 1. og 2. ákæru­lið ein­göngu að því að ákærða hafi verið óheim­ilt að fram­leiða og hafa í sín­um vörsl­um ljós­mynd­ir sem sýna dúkk­urn­ar tvær á kyn­ferðis­leg­an hátt. ..."

Með öðrum orðum var maðurinn eingöngu ákærður fyrir að taka og varðveita ljósmyndir af þessum tilteknu dúkkum sem sýndu þær á kynferðislegan hátt, en dómurinn sýknaði hann af því eins og er einnig vikið að í fréttinni sbr. eftirfarandi hluta af forsendum dómsins:

"...er það niðurstaða dómsins að ákærði hafi hvorki mátt vita né getað séð fyrir með einhverri vissu að það varði refsingu samkvæmt 4. mgr. 210. gr. a. að taka og hafa í vörslum þær ljósmyndir sem ákært er fyrir í 1. og 2. tölulið ákæru. Ber þegar af þeirri ástæðu að sýkna ákærða af þeim ákæruliðum."

Það sem ákærði vær dæmdur sekur fyrir hafði ekkert með dúkkurnar að gera, heldur þrjár ljósmyndir sem fundust á tölvu hans. Tvær þeirra sýndu "barnungu" gervigreindarstúlkuna „Lolita“ á kynferðislegan hátt (að mati dómsins) og ein þeirra sýndi höfuð á ungri stúlku, augljóslega undir 18 ára aldri (að mati dómsins) við kynferðislegar athafnir.

Þetta er vissulega skringilegt og að hluta til ógeðfellt mál, ekki síst vegna hins raunverulega barnakláms. Það gerir aftur á móti lítið úr alvarleika þess að því sé ranglega slegið upp sem smellubeitu eða einhverskonar gríni í fyrirsögninni að ákærði hafi verið sektaður fyrir "barnakynlífsdúkkur" þegar það á sér enga stoð í staðreyndum málsins.

Hvað þann hluta málsins varðar er niðurstaða dómsins sú að það er ekkert ólöglegt við að eiga kynlífsdúkkur og hafa þær til einkanota, ekki frekar en önnur kynlífshjálpartæki.

Svo má þess líka geta að seinni hluti fyrirsagnarinnar er einnig villandi þar sem hann setur það ranglega í samhengi við kynlífsdúkkurnar að ákærði hafi sjálfur kallað til lögreglu. Það hafði ekkert með dúkkurnar að gera heldur hafði hann hringt í lögreglu og tilkynnt um mögulegt innbrot í íbúð sína vegna þess að öryggiskerfi hafði farið í gang og hann óttaðist að einhver væri þar inni.

Lögregla kom á staðinn og sá hvernig var umhorfs en aðhafðist ekkert frekar þar sem íbúðin reyndist mannlaus. Það var ekki fyrr en lögregluþjónarnir komu aftur á lögreglustöð og tilkynntu um aðstæður á heimili ákærða sem þeir voru sendir aftur á staðinn til að handtaka hann fyrir "barnakynlífsdúkkurnar" sem hann var svo að endingu sýknaður af því að hafa brotið nokkuð af sér með.

Við húsleit í kjölfarið var tölva ákærða haldlögð og á henni fundust myndirnar þrjár sem honum var að endingu gerð sekt fyrir. Fram að því hafði engan grunað hann um annað en að eiga dúkkur sem reyndust löglegar og má því segja að hið raunverulega saknæma efni hafi uppgötvast fyrir tilviljun.

Sekt fyrir barnakynlífsdúkkur: Kallaði sjálfur til lögreglu

Athugasemdir

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 6.2.2025 kl. 12:59]

Vonandi fer "Jón" dúkka ekki að brjóta á börnum, nú þegar að búið er að hengja hann út sem perra. Miðað við lönd sem Ísland vill líkja sér við, þá sýnir sektin dæmi frekar dómskerfið, sem greinilega er álíka sjúkt og sá dæmdi.

[Guðmundur Ásgeirsson, 6.2.2025 kl. 23:21]

Það var nú eiginlega punkturinn með þessari færslu að benda á stærstu fréttina í þessu máli sem fór ekki aðeins framhjá fréttaritaranum heldur mistúlkaði hann niðurstöðu dómsins gjörsamlega, en það er sú staðreynd að samkvæmt niðurstöðu dómsins er:

1. Glæpsamlegt að eiga rafrænt myndefni sem sýnir á kynferðislegan hátt manneskju sem er ekki til í raunveruleikanum heldur sköpuð af gervigreind ef sú manneskja lítur "barnslega" út (að mati dómara).

2. Fullkomlega löglegt að flytja til landsins og eiga raunverulega kynlífsdúkku sem lítur "barnslega" út (að mati dómara) og hafa kynferðislegt samneyti við hana að vild á eigin heimili.

Fyrir utan það hrópandi ósamræmi sem í þessu felst kæmi mér ekki á óvart ef síðarnefnda atriðið bryti í bága við réttarvitund og siðferðisleg viðmið hjá flestu venjulegu og vel meinandi fólki.

Hvers vegna ætti að gera greinarmun í þessu tilliti á óefnislegri "gervimanneskju" úr rafeindum (tölvumynd) og áþreifanlegri "gervimanneskju" úr plastefnum (dúkku) sem báðar líta "barnslega" út? Eini efnislegi munurinn í þessu tilviki er að haft var kynferðislegt samneyti við dúkkuna og hvort ætti þá að taka vægar eða harðar á því heldur en að eiga tölvumynd sem hvorki var haft kynferðislegt samneyti við né er það með nokkru móti mögulegt?

Dómaranum verðu þó ekki um þetta kennt því eins og hann gerir rækilega grein fyrir í dómnum virðast þau lagaákvæði sem um ræðir vera nægilega skýr um að fyrrnefnda athæfið sé refsivert (gervigreindarmyndirnar) en aftur á móti verði ekki ráðið með góðu móti af orðalagi þeirra að þau nái yfir það síðarnefnda (dúkkurnar), þó svo að í báðum tilvikum telji dómarinn viðfangið líta út fyrir að vera í líkingu barns.

Það er því sennilega verkefni dómsmálaráðherra og löggjafans að fara yfir viðkomandi lagaákvæði með hliðsjón af niðurstöðu dómsins og leggja mat á það hvort þau séu nægilega skýr og í samræmi við vilja löggjafans eða hvort tilefni sé til að gera breytingar á orðalagi þeirra ef viljinn er sá að þau nái einnig yfir "barnslegar" dúkkur.

Svo er það sjálfstætt álitaefni hvernig í veröldinni eigi að fara að því að "aldursgreina" eitthvað sem er ekki til í alvörunni (eins og gervigreindarmynd) eða dauðan hlut (eins og dúkku). Þessi dómari virðist þó hafa gert sitt besta til þess og við það hefur hann varla getað stuðst við neitt nema sitt eigið huglæga mat. Með aukinni útbreiðslu fyrirbæra af þessu tagi í komandi framtíð hlýtur að þurfa að skýra þær línur með einhverjum áreiðanlegri hætti en geðþóttamati. Eða hreinlega að láta það afskiptalaust hvað fólk gerir í skjóli friðhelgis einkalífs með tilbúna dauða hluti ef það er ekki að skaða annað fólk. Hvernig ætti til dæmis að taka afstöðu til þess ef einhver dúkkuframleiðandi finnur fullorðan konu undir 140 cm á hæð sem er hvorki með ávalar mjaðir né barm og býr til nákvæma eftirlíkingu af henni? Ætti þá að vera refsivert að eiga slíkan grip? Hvað með að eiga mynd af slíkum grip?

Að öllu þessu sögðu öfunda ég hvorki rannsakendur né dómarann af því að hafa þurft að fara yfir öll gögn þess máls og leggja mat á þau. Líklega hefur það hvorki verið þægilegt né einfalt verkefni.

[EINAR S HÁLFDÁNARSON (IP-tala skráð) 13.2.2025 kl. 14:23]

Sæll vertu

?essi athugasemd vardar ekki efnid her heldur athugasemdir okkar til Gustafs. Af svorum hans er ljost a[ hann skilur malid ekki.