Grikkland er IceSave Evrópusambandsins

Athyglisverðar tölur eru komnar fram um skuldavanda Grikklands. Samanlagðar ábyrgðir evruríkjanna vegna skuldavanda Grikklands nema nú þegar um 100.000 krónum á hvert heimili á evrusvæðinu og þurfa að hækka í tæpar 300.000 kr. á næstu misserum vegna frekari neyðarlána til Grikklands. Þessi lán, sem þjóna fyrst og fremst þeim tilgangi að gera upp skuldbindingar Grikklands við fjármálastofnanir í hinum evruríkjunum, verða ekki forgangskröfur þegar Grikkland fer á hausinn heldur mun þurfa að afskrifa þau til jafns við aðrar kröfur. Hversu mikið er ómögulegt að segja til um á þessum tímapunkti, það eina sem hægt er að fullyrða er að þetta verður dýrkeyptara en látið er í veðri vaka. Athugið að þarna er aðeins verið að tala um ábyrgðir vegna Grikklands en ekki annara ríkja í vanda sem vega margfalt þyngra í efnahagslífi álfunnar eins og Spánn, Ítalía, Belgía o.fl.

Það er fróðlegt að bera þetta saman við þær ábyrgðir sem íslensk stjórnvöld vildu undirgangast vegna uppgjörs IceSave reikninga Landsbankans. Þar var um að ræða áhættu sem var einnig mikilli óvissu háð en þó aldrei minni en 26 milljarðar og líklega nær 50 milljörðum en hugsanlega miklu meira, allt eftir endurheimtum og þróun annara efnahagslegra áhrifaþátta. Þetta gefur mjög sambærilega útkomu, eða á bilinu 148-280.000 krónur á hvert íslenskt heimili, en sem betur fer tókst hópi af góðu fólki að afstýra því og verði ykkur að góðu fyrir það! Enn hefur því ekki verið svarað hvernig leiðtogar stjórnarflokkana ætluðu sér að fara að því að borga þessar skuldir Landsbankans, heldur hefur þvert á móti nú verið viðurkennt að í rauninni voru aldrei til peningar fyrir þessu.

Á Íslandi hafa sömu stjórnvöld og vildu leggja skuldir alþjóðlegra fjárglæpamanna á skattgreiðendur, ákveðið að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Þetta er meira að segja burðarásinn í stefnu annars stjórnarflokksins, með upptöku Evru sem sitt helsta (og eina) markmið í efnahagsmálum þjóðarinnar. Með öðrum orðum að hafinn verði stórfelldur innflutningur á efnahagsvanda erlendra ríkja, þrátt fyrir að íslenska þjóðin hafi nú þegar hafnað slíkum tilraunum í tvígang með afgerandi hætti. Virðist þá engu skipta þó það krefjist þess að við uppfyllum (Maastricht) skilyrði sem jafngilda því að vera nánast með stöndugasta þjóðarbúskapinn í Evrópu eins og staðan er í dag. Ef við gefum okkur að slíkt sé á annað borð mögulegt hlýtur sú spurning að vakna hver væri skynsemin í því að kasta slíkum árangri fyrir róða til að gerast aðili að því sem stefnir í að verða fyrsta hópþjóðargjaldþrot mannkynssögunnar, og þótti þá mörgum nóg um íslensku bankana þrjá sem hver um sig er meðal tíu umfangsmestu fyrirtækjagjaldþrota.

Hér á Íslandi hefur annar ríkisstjórnarflokkurinn nákvæmlega engan áhuga á því að fara íslensku leiðina og leggur frekar áherslu á að drekkja landanum í skuldum til þess að umbuna erlendum kröfuhöfum og pólitískum vindhönum, meðal annars með inngöngu í bandalag sem gerir fátt af viti og stóreykur skuldir flestra aðildarríkjanna. Við því er kannski ekki að búast að flokkur sem virðist halda að myndskreyttir pappírsmiðar séu einhvers virði ef maður bara bara prentar nógu mikið af þeim, eigi sér von um vitrun. Að hinn stjórnarflokkurinn skuli veita þessari stefnu þegjandi samþykki sitt þvert gegn þeirri stefnuskrá sem hann var kosinn út á er heldur ekki nýlunda í stjórnmálum, en öllu vafasamari var stuðningur þeirra við útgáfu stærsta gúmmítékka í sögu lýðveldisins með veði í eignum þess.

Írar eru búnir að átta sig og hafa nú loksins ákveðið að fara íslensku leiðina með því að þvinga kröfuhafa stærsta bankans þar til að taka á sig 90% skerðingu, eftir að hann var ríkisvæddur í fyrra og endurfjármagnaður á kostnað skattgreiðenda. Í stað þess að umbuna alþjóðlegum braskfyrirtækjum sem bera hina raunverulegu ábyrgð á því að hafa klessukeyrt fjármálakerfið til að byrja með, virðast Írar ætla að taka hagsmuni þjóðfélagsins fram yfir þjónkun við útlenda forréttindahópa.

Það er óneitanlega sérstakt að á sjálfu landinu sem fordæmið er kennt við skuli sitja ríkisstjórn sem þrjóskast við að fylgja því. Í stað þess að sækjast eftir að borga skuldir Grikklands ætti Ísland að vera ríkjum álfunnar leiðarljós á þessum erfiðu tímum.

Við eigum aðild að íslensku leiðinni og þurfum ekki þá brüsselsku.

300 þúsund krónur á hvert heimili vegna Grikklands

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 21.6.2011 kl. 19:43]

Bein útsending er núna frá stjórnarskrártorginu í Aþenu, en í kvöld fer fram í þinginu mikilvæg atkvæðagreiðsla sem mun hafa áhrif á framgang efnahagsáætlunar ESB/IMF.

[Jóhann Elíasson, 21.6.2011 kl. 20:09]

Flott færsla og ég trúi ekki öðru en að hún veki innlimunarsinna til umhugsunar......................

[Guðmundur Ásgeirsson, 21.6.2011 kl. 21:56]

Bein útsending frá atkvæðagreiðslu um vantraust sem er í gangi í gríska þinginu í þessum töluðu orðum:

Al Jazeera er með enska þýðingu:

[Guðmundur Ásgeirsson, 21.6.2011 kl. 22:05]

Gríska ríkisstjórnin hélt naumlega velli í atkvæðagreiðslu um vantraust sem var að ljúka rétt í þessu. Næsta tekur við spennuþrungin atkvæðagreiðsla á föstudaginn um gríðarlegan niðurskurð og aðhald í efnahagsmálum að kröfu ESB/IMF. Atburðarásin er engan veginn yfirstaðin.

[Vendetta, 21.6.2011 kl. 23:37]

Ef Ísland hefði verið aðili að ESB árið 2008, væri landið sennilega í sporum Grikklands og Írlands í dag. Næsta skref "einkavinar alþýðunnar", Steingríms, verður á fjárlögum fyrir næsta ár að hækka VSK á matvörur upp í 20% eftir kröfu frá IMF, sem Steingrímur jú gerir með glöðu geði.

Ég hef ekki lesið mikið grísku blöðin undanfarið og í engum fréttir um Grikkland er farið í smáatriði. Hverjar álítur þú að verði aðgerðir grísku stjórnarinnar (hvers konar niðurskurðir) og hvernig munu þær bitna á grískum almenningi í samanburði við það sem íslenzkur almenningur hefur mátt þola?

[Vendetta, 21.6.2011 kl. 23:57]

Ég hef þegar frétt þetta um að gríski ellilífeyrisaldurinn verði hækkaður úr 55 árum.

Annars varðandi Grikkland og evruna: Evrópskir hagfræðingar og viðskiptafræðingar voru þegar árið 2001 sérlega óhressir með að Grikkir fengju evruna vegna þess hve veikburða gríski efnahagurinn var. Getur verið, að ECB hafi lokað augunum fyrir því að skilyrðin sem sett voru fyrir upptöku evrunnar hafi ekki verið uppfyllt?

[Þórarinn (IP-tala skráð) 22.6.2011 kl. 00:38]

Góður pistill hjá þér. Sammála í einu og öllu, ég hafna því að fara í þetta dauða ESB og taka á mig vandræði annarra ríkja sambandsins + það að borga árlega milljarða bara fyrir að vera þarna, sem við sem þjóð höfum einfaldlega ekki efni á eins og sakir standa. Auk þess eru auðlindir okkar það mikilvægar okkur að ég vil ekkert deila þeim með öðrum ég vil búa til sjóð (s.b. Norska sjóðinn) og byggja landið almennilega upp og gera þjóðina aftur eina af ríkustu þjóðum heims og með raunverulegt bakland ekki pappírs-bakland eins og fyrir hrun. Norðmenn geta þetta, við getum þetta alveg líka.

[Guðmundur Ásgeirsson, 22.6.2011 kl. 02:30]

Kannski Grikkland ætti að gera eins og Egyptaland.

Egypt declines World Bank loan as incompatible with national interest; warns U.S. of violating Egypt’s sovereignty by dictating conditions for loans

En líklega útkoman er samt sú að á föstudag muni verða sett á svið leiksýning í gríska þinginu til að keyra í gegn fyrirfram ákveðna niðurstöðu um að gera það sem gera þarf til að fá næsta neyðarlánapakka frá ESB/IMF.

Helsti óvissuþættirnir eru viðbrögð grísks almennings og magnið af táragasi sem verður sleppt út í andrúmloftiðí miðborg Aþenu.

[Guðmundur Ásgeirsson, 22.6.2011 kl. 02:44]

Hvað sagði ég:

Greek debt crisis could cost UK £335bn | Mail Online

Sem jafngildir 62 þúsund milljörðum króna eða 24% af þjóðarframleiðslu Bretlands. IceSave hvað???

[Snorri Hansson, 23.6.2011 kl. 01:55]

Ég þakka góðan pistil. Það sjá allir sem vilja sjá að þessir „björgunarpakkar“ gera það sama og að pissa í skóinn, skammgóður vermir. Að láta Grikki þrengja að félagslega kerfinu. Selja eyjar,orkuver,póst og síma eru bara hermdar ráðstafanir reiðra skriffinna í“ Bruggsel „ . Þeir geta ekki og munu aldrei getað komist út úr þessari hít. Þeir skitu sjálfsagt illa uppa bak í peningamálum. En það hafa margir gert í gegnum tíðina. Nefnum engin nöfn. Þeir sem lána bera líka ábyrgð og munu á endanum axla sinn hluta.