Mat íbúðarhúsnæðis hækkar um 9%

Í nýútgefnu fasteignamati hækkar heildarmat íbúðarhúsnæðis á landinu öllu um 9% og verður tæplega 2.900 milljarðar króna.

Við fyrstu sýn hljómar það ánægjulega fyrir stóran hluta heimila í landinu. En hverjum mun þetta fyrst og fremst gagnast?

Það er ljóst að veð í húsnæði sem er yfirskuldsett er lítils virði. Þessi hækkun fasteignamats virðist að mörgu leyti sérsniðin að þörfum ríkisbankans sem hefur nýlega boðið viðskiptavinum lækkun fasteignalána niður að 110% fasteignamats. Þegar hækkunin tekur gildi um næstu áramót mun hún nefninlega hafa í för með sér að þessi 110% verða skyndilega um það bil 100%. Með öðrum orðum þá er skuldin orðin að fullu veðtryggð, þetta er mikilvægt fyrir bankann vegna þeirra bókhaldsreglna sem þarf að fara eftir. Þegar veðhlutfallið hefur náð 100% mörkum er ekkert því til fyrirstöðu að bankinn leysi til sín viðkomandi eignir þeirra sem lenda í vanskilum án þess að þurfa að bókfæra það sem afskrift.

Framtíðin ein mun leiða í ljós hvort einhverjir kaupendur eru að þessum eignum á hærra verði sem muni koma hreyfingu á fasteignamarkaðinn, eða hvort þetta er bara hopp frá einu stöðnunarástandi yfir á annað. Ef enginn innstæða (=greiðslugeta) er fyrir hækkuninni þá er þetta ekkert nema ríkisframleiðsla á yfir 200 milljörðum af froðu. Þeir sem hafa þegar misst fasteignir sínar fá ekkert út úr þessu. Hinir sem enn eiga heimili fá þarna í besta falli tvíeggjaða gjöf, sem verður ekki innleyst nema á kostnað einhvers annars, og mun hvort sem er renna óskipt til bankanna.

Þarna er skjaldborgin fundin enn einu sinni, þ.e. um efnahagsreikninga bankakerfisins. Á meðan fá heimilin að skoppa eins og korktappar í ólgusjó.

Fasteignamat hækkar um 6,8%

Athugasemdir

[Sumarliði Einar Daðason, 23.6.2011 kl. 18:55]

Lengi lifir skjaldborgin!

[Guðmundur Ásgeirsson, 23.6.2011 kl. 20:51]

Enn eitt dæmið um stórfelldar falsanir. Vissirðu að fjármagnsleigur eru ennþá ranglega skráðar sem eigendur þúsunda ökutækja og vinnuvéla með vaxtaberandi kaupleigusamningum, sem hefur verið dæmt að eru í raun og veru lán? Þeir sem tóku lánin eru því réttmætir eigendur tækjanna, en fjármagnsleigurnar eiga í raun og veru ekkert nema skuldabréfin. Þetta er mikilvægt því þessir pappírar eru yfirleitt ekki þinglýstir og þar af leiðandi ekki tryggðir með veði í hinu keypta tæki heldur aðeins sjálfsskuldarábyrgð lántakandans. Ástæða fyrir því að þetta er mikilvægt er að í flestum tilvikum eru pappírarnir miklu minna virði en sjálf tækin, og samkvæmt alþjóðlegum reikningsskilareglum gæti þetta þýtt að fleiri fjármálafyrirtæki séu í raun og veru gjaldþrota ef rétt væri gert upp.

[Jón Steinar Ragnarsson, 23.6.2011 kl. 21:04]

Bankarnir eiga þegar gríðarlega mikið af húseignum, sem þeir eru nú að selja sjálfum sér eða leppum sínum á uppsprengdu verði til að skrúfa upp markaðinn og verðið.  Veltan á þessum markaði er því meira og minna heimatilbúin, rétt eins og verðmæti bankanna voru í 2007inu. 

Menn hafa engu gleymt og ekkert hefur breyst í raun. Ránið er rétt að byrja.

[Sumarliði Einar Daðason, 23.6.2011 kl. 21:20]

Ég vissi þetta ekki með fjármagnsleigurnar. En þær hljóta að eiga 1. veðrétt í hverju tæki? Það er auðvita ekki eins gott þar sem mikill kostnaður fer í aðfarir. Það þarf hins vegar að stokka verulega upp í þessu ruglaða efnahagskerfi hér á landi. Þetta rugl er búið að ganga alltof langt með óhæfa stjórnendur og eftirlitsaðila.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 23.6.2011 kl. 21:40]

Guðmundur. Þetta er svo augljóst svika-bragð bankanna, með dyggri aðstoð ýmissra fasteigna-sala, að manni líður illa að lesa þetta.

Nú eru bankarnir búnir að ræna bæði húsnæði og bankaláns-trausti fólks. Og fólk situr uppi með svikakostnaðinn af að hafa keypt húsæðið á ólöglegum okurlánum. 110% skulu þeir sviknu samt borga, ásamt því að missa húsnæðið? 

Nú á að veiða þá í svika-banka-netið, sem eru ekki enn komnir á vanskila-skrá vegna bankaráns-svika. Það er von að Landsbankinn og aðrir bankar noti heilsíðuauglýsingar til að auglýsa "hjálpsemi" sína, og "góð" lánakjör.

Ég vona að enginn trúi gylliboðum bankanna, sem eru á fullu að hanna næsta rán á saklausu fólki.

M.b.kv.

[Guðmundur Ásgeirsson, 24.6.2011 kl. 03:02]

Sumarliði: ef samningurinn kveður ekki á um veðsetningu þá fæ ég ekki séð að um aðfararhæft veð sé að ræða. Vissulega gætu þeir gengið að eigninni við fullnustuaðgerðir eins og gjaldþrotaskipti og svoleiðis. En punkturinn er sá að þeir geta aldrei löglega innheimt meira en virði kröfunnar (skuldabréfsins). Þeir sem tóku bílalán árið 2007 til 7 ára sem var þá hámarkið, eru líklega flestir búnir að borga þau niður um miklu meira en helming. Allt sem fjármálafyrirtækið getur innheimt af kröfunni er það sem eftir stendur af höfuðstólnum, sem eftir að gengistryggingin var dæmd ógild er í flestum tilvikum afar lítið. Ef rétt væri reiknað má leiða líkur að því að margir þessara lántakenda eigi í raun og veru bílana sína skuldslaust ef þeir hafa greitt alla gjalddaga fram að þessu. Þar með er eign fjármagnsleigunnar núll krónur í slíkum tilvikum. Þeir sem hafa verið vörslusviptir vegna vanskila eiga enn fremur heimtingu á endurupptöku slíkra mála, og svo kann að fara að þegar hefur verið endurútreiknað komi í ljós að þetta fólk hafi í raun og veru ekkert verið í vanskilum þegar bílarnir voru teknir af þeim. Þá kynnu viðkomandi að eiga skaðabótakröfu á hendur fjármagnsleigunni, sem yrði að teljast til frádráttar ef kæmi að skiptum á búi fyrirtækisins. Ég hef það sterklega á tilfinningunni að ef þetta yrði allt saman gert upp lögum samkvæmt þá værum við að horfa framan í bankahrun #2. Þessi ályktun er ekki út í bláinn heldur hef ég kynnt mér málið í þaula útfrá heilbrigðri skynsemi.

Anna Sigríður: Það er eitt sem ber að athuga og það er að margt sem stýrir því hvernig þessi bankaskrímsli hegða sér er að þeir eru bundnir að lögum til að uppfylla ákveðin skilyrði. Eitt af þeim er að þjóna hagsmunum eigenda sinna eða meirihluta þeirra. Ein skástu úrræðin sem nokkur banki hefur boðið viðskiptavinum í greiðsluvanda eru þau sem Landsbankinn kynnti nýverið. Nú er ég alls ekki að lofa þann banka en þau úrræði sem þar eru kynnt virðast hinsvegar vera nokkuð róttæk. Tímasetning þeirra verður hinsvegar að skoðast í ljósi þess hvað gerðist á undan, en það var höfnun IceSave ríkisábyrgðar í þjóðaratkvæðagreiðslu. Á meðan til stóð að ríkið, stærsti eigandi Landsbankans, myndi gangast í ábyrgð  fyrir IceSave reikningum gamla bankans, þá þjónaði það best hagsmunum ríkisins að nýji bankinn hámarkaði endurheimtur lána því þær ganga að stóru leyti til skilanefndarinnar og þannig upp í IceSave kröfuna í formi afborgana af 300 milljarða gengistryggðu skuldabréfi nýja bankans við þann gamla. Eftir að ríkisábyrgðinni var hafnað er það hinsvegar ekki lengur í þágu ríkisins að stunda innheimtustörf fyrir Breta og Hollendinga og þess vegna er það betra fyrir ríkið, stærsta eigandann, að slaka til gagnvart viðskiptavinum sínum sem eru líka skattgreiðendur. Eftir stendur að vegna jafnræðissjónarmiða varð að gefa kröfuhöfum hinna bankanna sambærilegt skotleyfi á innheimtu gagnvart innlendum aðilum, og þar sem eigendur þeirra eru aðallega erlendir vogunarsjóðir sem hafa aðra hagsmuni en íslenska ríkið, þá er annað uppi á teningnum þar. Athugaðu að þetta er ekki bara eitt stórt plott heldur að miklu leyti er þetta vegna þess að fyrirtæki þurfa að starfa lögum samkvæmt og þjóna hagsmunum hluthafa sinna. Þess vegna var líka mikilvægt að hafna IceSave ríkisábyrgð. Svona geta hlutirnir verið margbrotnir og samtengdir en heildarmyndin er aðalatriðið.